топоним (м.)
Реалните топоними, од расказ во расказ, ја исцртуваат топографската карта на Скопје, градот- лавиринт, непознат и никогаш до крај „видлив“, дури ни за самиот автор, кој, патем речено, поседува извонреден сенс, слух за нервот на градскиот живот и вриеж: „Како што му растеше стажот на таксист, така му се откриваше и Скопје, како октопод, несогласен со своите краци, некаде осветлени, некаде завлечени во темни пукнатини, невидливи за самото животно“(„Влијанието на Хорацио Цвикало врз растот на шарените анти-упатства, III“).
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Ти и твоите папагалски повторувања на албанските топоними што ти ги рецитираат твоите пријатели, ’борците за човекови права‘!
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Во 1926 бил донесен Указ за промена на имињата на населените места, географските топоними и др.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
Забелешка на авторот: крајот од реченицата – во тефтерите ги запишува со грчка пена – се однесува на грчките закони со кои задолжително беа менувани називите на македонските топоними и личните имиња и презимиња на Македонците.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Има во нив и историја, и имиња на топоними, описи на обичаи, народни песни, ора.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
