токми несв.

токми (несв.)

Дури вчера старите се занимаваа со црква и причест, младите со готвење погачи, мазници, благи ракии и мезиња, денес уште од утринта секоја млада, секоја стара, ќе се токми, ќе се ружа, според возраста, за на сретсело.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И секогаш кога ќе грејне посилно сонцето, се токми таа да си побели во дворот на тревата, но не се решава.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сака да мислиш, да токмиш, време бара тоа. - Тогаш кога да дојдеме? - праша Коте.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Под брегот браздата со вода се тенчи, се исукува и како змија се крие низ камењата и лопушките, крај неа пиштат жегалци жедни на ридот се гледа забодена коса со сечилото свртено нагоре кое одвреме навреме одблеснува на сонцето како молња да прелетува и навира морници; чиниш: Архангел со мечот минува или се токми да мине.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ко кутивче ја токми устата Левтерија, гласот мислиш, двапати ѝ се повторува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се измивме на јазон, фрливме вода преку рамена, и се токмам да разотворам врати, пенџериња, да ја сменам водата во стомните, да заметам, да проветрам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Види го ти него што ни токми... - А бре, волу, тоа не е за пиење ами за миење.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Го облекол кожувот, ја зел секирата под кожув, го пикнал пиштолот в пазува, ги префрлил дисаѓите преку рамо, божем се токми за на пазар во Прилеп, и излегле со ајдутинот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Ним сигурно разговорот не им беше завршен зашто додека јас се токмев да седнам што поблиску до нив за да ги слушам што зборуваат, дедо ми ми рече: - Земи го пагурчето со ракија и оди, однеси му го на Даскалот. Се дупна од работа тој...
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Кога се качи горе на проповедалницата, тој се потпре со рацете на пармаците, се заниша, како да се токми в небо да се фрли и извика: „Народе! Луѓе, жени и деца и сѐ што е господово. И кој ме слуша и кој не ме слуша...“
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
„Чекај малку“, ми рече човекот со многу брчки на лице, што се појави од некаде и ме зграпчи за рака баш кога се токмев да слезам кај постојката Бит Пазар.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Напати играа и со нас, ги токмеа невешто своите чекори додека да ги дотокмат со нашите, а потоа наеднаш ќе се впуштеа во вијорот на својата игра што не можеше никој од нас дури ни со поглед да ја следи а камоли да и се придружи во чекорот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Лошо претсказание, зборуваа старците. - Што ли токми Севишниот штом на ѓаволот душата си ја продадовме, на Исуса Христа заборавивме, говореа други.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Кога ја токмеше за пат, Боге забележа дека освен бензин нема ни масло, а инаку колата беше токму, тапацирот на седиштата беше на место: фино некое друштво.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Што беше тоа? Дали се токмеше во нејзината глава правата одмазда?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Се токмев многупати да го прошетам Блатието”, рече наеднаш бегот, „да ги видам тие благи ритчиња што се спуштаат во широкото, рамно поле.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Во такви касели порано невестите ја токмеле својата руба, ги има во секоја наша куќа, но сега веќе се излезени од модата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Требаше да станеш од рано-рано. Да се нацрташ пред школската зграда некаде во шест сатот, ко да му се токмиш да одиш Стрежево на риби.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Се токмам да ѝ речам: Госпожице, ние останавме.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
А причината за тоа беше, што Русите им се токмеле со војна на Турците, божем за да ја ослободат Бугарија...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Повеќе