тло (ср.)
На свое чудење, кога стана островото, Мече усети дека под нозете му зашлапа вода, а после малку време и тлото почна да се лулее.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
За сето време зад него зееше онаа провалија, под неговите петици тлото се одронуваше, а тој сепак достоја.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Кога се наоѓа веќе во Истанбул првата желба е да го видиш Босфор, зашто од овој природен канал патуваш кон приодите на Црно Море и веќе ја гледаш и Азија и можеш, доколку ти се укажува можност, да стапиш еден чекор на нејзиното тло.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Веќе ја распознаваше неговата свирка, но сега тој се обидуваше да го научи да го разликува – остриот, краток свиреж: „дојди“, долгиот, развлечен: „ти носам храна“; два едномерни – „подигни се“, при што змиулчето ќе ја извиеше главата и горната третина на телото и одлепено од тлото, се нишаше лево- десно.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Мене ми тргна тлото под нозете.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
XV Китан правеше напори да собере пари за да вложи кауција во судот за да дојдат експерти од Факултетот во Белград за да се направи сондажа на тлото од куќата, но никако не можеше да собере толкава сума.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Првостепениот суд стапи во контакт со Факултетот во Белград од кој доби одговор дека, за да се направи проверка на тлото, треба да се извршат сондажни дупчења околу куќата и под куќата.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
А градежните инженери, наведе Китан, не се такви лица кои можат да дадат стручна оценка на какво тло лежи куќата.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Прво би почнал да паѓа покривот врз таванот, таванот врз душемето, душемето врз тлото и потем сѐ ќе се урмелиса надолу во бескрајната сина длабочина.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Иако беше предупреден дека првиот што ќе стапи на тројанското тло ќе биде веднаш убиен, синот Лаертов прв скокна од бродот, но прво на својот штит којшто пред тоа го фрли на брегот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Сакам да им речам да слезат на земјата и се чудам зарем не гледаат дека под нив е цврсто тло, но на нив тоа им е невозможно зошто тие не можат да живеат од оваа или од онаа страна на реките.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Под дејство на размената и сеопштото меѓудејствување, народите би престанале да живуркаат затворени во своите граници, нациите веќе не би биле одделени планети, различните идиоми веќе не би се вкочанувале во идиотизми, книжевноста би се одвоила од тлото, а делата - стапувајќи меѓусебно во понепосредно заедништво - веќе не би можеле да се класифицираат според своето потекло.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Што да ви кажам... Ми се тресе тлото под нозете, сликите се удвојуваат, сѐ ми се чини кревко, како да ќе се сруши секој миг - зборувам како интелигентна особа која се изразува во метафори и нѐ гњави со поединости.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Почувствува дека зад собата ракетата се извишува над пустинското тло, со подвиените огнени крилја, со притулениот огнен здив, чекајќи да проговори во името на три милијарди луѓе.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
„Болен е, помогни ми да го понесеме.“ „Сонцето.“ „Не, не е сонцето“, мрморам. Ме поставија на тлото.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Том чувствуваше дека срцето му чука силно и отсечно, а тлото беше вжештено под нивните боси стапала.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Вкоренети во едно тло, закотвени во едно доба, сместени во времето и просторот, луѓето меѓусебно смогнале сили да ѝ се измолкнат на фаталноста на партикуларизмите.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Тука сме веќе на тлото на најтемната и најзаобиколна топологија, заталкани поради неизвесноста на одредиштето: ми се причини прикладно тоа да го наречам заблуденост (destinerrance) или притајување (clandestination).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Така како што Јапонија нема нафта и руди, така нејзиното тло едноставно нема ни хранлива подлога за индивидуално мислење.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Порнофилмовите (увоз од Скандинавија) како и поп-артот (увоз од Англија), значи, беа европски изуми, кои најплодното тло го пронајдоа на американскиот пазар (кој беше поподготвен од нивниот). Couch изгледа екстремно аматерски и во склопот на Ворхоловиот опус.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
