тек-тук (прил.)
Низ пат, тек-тук, сретнувавме луѓе кај си одеа в црква.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Како огромен шарен килим долу се простираше полето и искапено во утринската роса се преливаше во златото на узреаните оризови класја, во зеленилата на тутуновите стеблинки, а тек-тук се белееја и снежните пахулки на памукот што избиваше низ распуканите чушки.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Далеку назад останаа нивите и оризиштата а пред нив се спружи темно–зелено поле, како бескрајна нива, прошарена тек–тук со понекоја ретка врба.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
„Се ора“, вели тој, „тек-тук. Леб никој не меси, сите на купечки.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Со корици без корици лоша фура. Машини за пишување нова шема компјутери тек-тук, многу ги нема...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Во прилозите за начин како најкарактеристични му се видоа заемките: бирдан, веднаш; ѓене, пак, повторно; сабајле, наутро; сефте, првин, прво; текрар, повторно, одново; тек-тук, ретко, одвреме-навреме, тук-таму.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
