таксист (м.)
Но, веднаш забележав дека таксистот не се движи така како што е нормално, туку заобиколуваше низ разни улици и си помислив дека ја користи ситуацијата дека не сме тукашни па нѐ вози по заобиколен пат за да може да земе повеќе франци.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
„Ало такси, ало такси, еј такси!“ - се слушаат често повици од некои граѓани по автомобилот со ознака „такси“, но таксистот иако вози празен по улицата, нема да сопре.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Можеби затоа најмногу придонесуваат опитните таксисти, кои најмногу ги полнат истанбулските улици.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Му влеговме во колата на еден таксист и уште незатворени вратите, му велам: — Вози колку што можеш и не можеш!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Таксистот — вр, вр — ја нагазува папучата, почнаа да чкрипат гумите, кочниците.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Овие критичари велат дека сме фашисти или педофили или што било, но еден таксист од Источен Лондон би ни рекол, „О, да, вие ја имавте онаа фантастична изложба, добри сте, батко.“
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Хелвиг му подаде пари на таксистот. Раката му трепереше.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
- Да... - нечујно потврди таксистот, речиси чувствувајќи трема.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Таксистот, пак, за чудо, осети потреба да продолжи: - Извинете, да не сте Вие од Куманово?
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Во рок од десетина минути, колку што трае возењето, Хорацио пред секој таксист го обликуваше својот, секогаш различен, портрет, во зависност од genius loci од каде што (божем) потекнува.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Беше таксист! Па бербер чии што биљбили доживуваат масовна умирачка.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Липав за сите Баби со тешки товари во корпите, за Тетките со сини измастени пликоа во долги редици пред поштите, за Таксистите на црно кои со инспекциите и патарините се расправаа, за Циганчињата на Камениот мост кои просејќи умираа за нивните родители да живеат... за кои никој не собра заедничка сума, затоа што на родителите, законски не можеа да им се одземат...
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Со тоа ќе се обележи триумф на сендвич државата и секој втор транзициски Македонец што работи како таксист, а со самиот влез на триумфалната капија налетуете и на циганите кои ќе ве пречекаат скокајќи у прљавата фонтана. Страшен призор на триумфот.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Кај нас, театарџиите (секоја чест на исклучоците) во слободно време можат да бидат се: пекари, лекари, столари, аптекари, травари, таксисти - само не консументи на театарски претстави во кои не учествуваат.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Таксистот не престана да зборува, како навиен. А никој ништо не го праша.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Градот е убиец, градот е жртва во градот на асфалтот се пролева крвта стемнети муцки со дебели ланци со вишок на мускули, а шуплива црпка Секој втор млад е социопат да стигнеш до успех биди ти гад таксисти по улици со завршен факс и револуцијата влезе во климакс Бледи лица со насмевки тажни лица со брчки, осамени дами мочли со џипови глумат џет сет со луксузен стан заработен в кревет Крстот свети во темните ноќи од премногу пороци светат и очи и сите тука се сметаат за светци се вртат во гроб и нашите претци
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Ја крена раката и на таксистот му тутна во раката дупло повеќе отколку што беше цената до нејзината зграда.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Таксистот го одмери Александар од глава до петици, и како да беше почестен што седи до него на совозачкото седиште, а не назад што беше вообичаена пракса при користење на такси.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Таксистот го остави во строгиот центар.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Прв пат во животот видов жена таксист.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
