суштество (ср.)
Бев сигурен, таа уверност се јави ненадејно, дека во Пенчо се кријат две суштества еднакво чудни и туѓи на моите разбирања.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Тода ја продлабочуваше врската меѓу овие невини суштества.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ова мало лицемерно суштество многупати се обидувало да ми докаже дека мајка ѝ (ха, значи мојата сопруга!) тешко живее.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
На тоа соединение чии биолошки молекули еднаш, по не знам колку илјади светлосни години, ќе попаѓаат од галаксиите врз нашава планета, од нив да се развијат нови суштества, сеедно какви и до колкава мера поинакви од нас, да се вклопат во ритмот на животот според Неговите формули - класово изедначување на расите и...
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ја чувствував со целото свое суштество нејзината љубов и бев среќен.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сакав преку букетот да бидам поблиску до неа и да му се радувам на тоа прелестно суштество.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Таа ги милуваше предметите со рака како да се живи суштества.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
А јас, јас бев војник, суштество што заборавило дека постои и осаменост...
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Чадливата светлина откриваше јама полна со суштества чудни, развлечени, искривени и измешани во едно неодредено тело, со многу глави - еднооки, оптегнати и разиграни во транс.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Во своите мисли Арсо си го беше оформил неговиот лик: некакво исушено суштество, измршавено лице, обраснато со ретка брада, над неа се покажуваат јаболчните коски.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Смислата на зборовите не проникнува во неговата свест, тој се вовлекува и се опива само од звучниот хаос на римите што го возбудуваат и го обземаат целото негово суштество и, заборавен, восхитен, растопен во еден необичен свет на чувства, разбранувани во неговата душа, тој го слуша сопствениот глас како трепери, се подигнува и звучно се разлева.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И ноќта беше ноќ за сами суштества, една и премногу придавена ноќ за една притисната до последниот, до оној најпоследниот пристан осаменост, и тој го сети многу добро тоа, склопчен во својата шумурина.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Волците еднаш сепак мораа да свикнат на таа безопасна светлина, што ја носеше тоа чудно суштество во нивната шума; за нив тоа се престори во едно ситно парче од големата месечина, донесено на тоа старо дрво, тие полека почнаа да настапуваат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Стоеше, притиснато до ѕидот, непомрднато, исправено и тенконого, едно растрперено ливотче, едно срнче - јаренце, по чие што тело без прекин прострујуваше по една таква морница, од која трепереше секоја косминка од крзното на ова слабичко суштество, кое како да имаше џвакано меѓу острите заби волчта ноќ надвор.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тато и мама се две суштества кои не можат одделно да се замислат.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Во неговата осаменост се населија две живи суштества што го потсетија на неговата младост.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Чувствуваше дека во близина има некое живо суштество.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Ова мало суштество што до пред десетина минути не постоеше, му ги одвлече мислите од секојдневноста, го вовлече во оној чуден, магловит свет на слики и претстави што можат да се создадат само во мислите.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Вие сте навистина благородно суштество.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
- Караман, Стрела, кути, кути, нааа! - викна момченцето, а за миг потоа се разнесе негде зад плевната весело квичење и две топчести, рунтави суштества, едното бело, другото сиво, се свалкаа кон него.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
