сурфа (несв.)
Човековото општество достигна точка на пресврт со делувањето на дигиталните програми на еволуција, точка во која следните еволутивни чекори на видовите ни стануваат очигледни, можеме да сурфираме по желба.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Се сетив на приказнава, гледајќи ја ќерка ми како со часови сурфа по Интернет, или, уште подолго, мирца.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Влегувам во канцеларијата и при тоа го извршувам сето она рутинско „добро утро”: ги палам светлата, разгледувам дали има пропуштено повици, си подготвувам кафе (со малку грижа на совест поради типичниот македонски почеток на работниот ден), а потоа со часови се нурнувам во компјутерот и се препуштам на долго, бескрупулозно, бескорисно, безидејно, безпотребно, без исав сурфање на интернет, кое во последнава година само ми го доослабна и онака слабиот вид.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Пропагираат рушење на системот, а пијат капиталистичка Кока кола и Смрдевка од тајкунот Свети, зборат на капиталистички Ѕвони Ериксон и сурфаат на најновиот компјутер од Кил Гејтс.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Сетив како ме влече нечија силна рака, ме стави на даската за сурфање.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
