стигнува (несв.)
РИСТАЌИ: (слегува и додека стигнува до портата од двориштето со себе си).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Бато стоеше претпазливо подалеку од мене; сепак стигнуваше да ме удира.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И во тоа глупаво мавтање со раце стигнуваше да нѐ погледне со студени очи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Секаде прв стигнува. Жние, ора од сите поарно, ама во браздата оддалеку не се гледа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Грозјето бргу зрее. Стигнува и грозјеберењето. Во муграта темни сѐ уште силуетите на грозјеберачите.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тие стигнуваат до неговиот мозок.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И секој ден донекаде стигнувавме: ја гледавме Америка, Азија, Африка, нилските коњи и крокодили, се качувавме далеку во северните краишта на Земјата и гледавме: бели мечки, ирваси, китови и што ли не.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Во болницата место немаше: по скали, по ходници лежеа ранети; во кревети по двајца лежеа: болничарите и милосрдните сестри не стигнуваа ни вода да им подадат.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Но радоста нарасна кога почнаа да стигнуваат гостите.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Обесен во некој агол на неосветлената соба Има таква ноќ кога цигара по цигара Стигнуваш ненадејно до некои полноќни дождови А потоа одново слушаш како удира часовникот И го препознаваш во неговиот глас Оној сетен повик Таму некаде, далеку во иднината Кога си играат дечиња и ја типкаат земјата врз тебе И во прекрасна ноќ бараат светулки среде бујнатата трева Што те покрива на ридон.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Тие тука продаваат пченица, грозје, дунки, зашто ништо во тоа мое село не стигнуваше до цветање, ништо среде тој камењар не врзуваше плод и не стигнуваше до зреење.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Здраво – ми дофрла. Не стигнувам да му одговорам затоа што е веќе кај свијокот.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
И писма почнаа да стигнуваат од Америка. И пакети. И пари.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Во селото стигнуваат сѐ повеќе вести за ранети и убиени.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Илјадници луѓе сереле каде што стигнувале. Нужниците знаеш колку можат да соберат. Цело Прењес смрдеше.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
И поткрепа имаат од прилепските и битолските првенци, и согласност од овдешните Турци, и мајстор кои ќе им ја соѕидаат црквата, и човек кој ќе им го направи живописот внатре во црквата, и камење и вар, и песок и сè што е потребно за ѕидање црква имаат дотерано на Рамник на Горник, и иако одовде до Стамбол имаат сè поткупено, и турско и каурско, одобрение за ѕидање црква не стигнува од Стамбол од султанот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тргнувајќи, пак, од Камен и одејќи пак само по строт на Потковицата, може по повеќе од еден саат одење пеша, се стигнува над Самовилец.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во отсуство на свирки поради убиството на стрика Анѓела Јанчески, а за да си дадат оддушка на лутината и за да го отпразнуваат некако Денот, од горните падини на Горник момчињата со санки се спуштаат и преку сретселото стигнуваат сѐ до пред вратите на дуќаните Акиноски.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Зар само низ солзи се стигнува до среќата, господе?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не стигнувам ни да помислам што јас, малечкото девојче, од својата мирна крајбрежна променада, барам тука, на највисоката карпа, кога притисната врз врелата острина на каменот, ме облева еротското задоволство.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
