стереотип (м.)
Понекогаш на овдешните собири се сретнувам со своите колеги, „источњаци“, EEW (East-Europian Writer), и гледам како се прилагодуваат кон однапред зададениот стереотип, како спремно дрдорат за censorship-от (иако самите не ја искусиле цензурата), како дрдорат за посткомунизмот, за секојдневието на својата тажна Источна Европа, како зборуваат за демократија и транзиција, како предлагаат мерки за излез од кризата (од национализам до агрикултура!), како спремно ги прифаќаат идентификациските етикети што ги носат како беџови, како се фаќаат едни за други - Русите за Унгарци, Унгарците за Чеси, Чесите за Полјаци, Полјаците за Романци, Романците за Бугари - како сите сложно да сакаат да ја откорнат таа голема и интересна посткомунистичка репка. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 159
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Тоа навистина погоди куп луѓе што сакаа да ги одржат старите стереотипи. често се прашував: „Дали тие луѓе кои си играат криенка воопшто се грижат за оние сиротички луѓе кои едноставно не можат да се вклопат во зададените улоги?“
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Нивните понови дела ја отелотворуваат Источно-лондонската работничка класа, машка култура, мечтаењето на стереотипите и маскулината фантазија.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Се раѓаат во тој напор на мислите и во враќањето на настаните нејасни излези, посакувани решенија, пророштва чуени некогаш во цигански шатор, стереотипи на гледачка на дланка, во кои, еве, во некој дел од животот, човек сака да поверува.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Или се лажам и, додека заклучувам дека токму егзилот и емиграцијата се фактори што семејството Старова го направиле толку сплотено (заемно посветено, меѓусебно апсолутно верно...), наседнувам на доминантните протоемигрантски стереотипи и слепечки ја следам кривата трага?
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Затоа, Мирославе ти само пеј. Онака патетично и со стереотипи.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Родовите стереотипи го излудуваа, особено кога беа камуфлирани во поучни детски приказни.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Секој миг постојано ги разместувам, така што формираат дополнително шаренило врз црно-белиот стереотип, на дрвената табла.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Тоа го искористија политичарите и преку своите слепи подржувачи секојдневно ни нудат искривени слики кои се повеќе бедни клишеа, одвратни стереотипи, односно слики кои потекнуваат од стерилни центри за вообразба.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Сѐ беше толку добро инсценирано, како на филм. Како некој динамичен стереотип од приказна.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Стереотипите за нецепкање на имотите беа пречка во планирањето на многучлените семејства.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Уште од култната книга на Сузуки и Фром Зен будизам и психоанализа, се знае за стереотипот според кој запад го карактеризира прагматизмот, а исток неговата мистика, која е насочена самата кон себе.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Дали се ова само стереотипи за геј- мажите? Дали се некакви пројави на некаков сексуален расизам?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
За разлика од оние видови злонамерни стереотипи што треба да ги омаловажат и да ги оцрнат припадниците на некоја малцинска група, стереотипите за машката геј-култура и за машкиот геј-идентитет што ме интересираат мене тука се стереотипи што лично ги разработувале и ги изнесувале барем некои геј-мажи.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Дали овие нови електронски медиуми ја играат својата иницијациска улога еднакво делотворно како постарите, потрадиционални друштвени мрежи, дали го шират или го стеснуваат достапниот опсег на квир- информации, дали отвораат нови описменителски можности или ги сведуваат геј- културните референции на ограничен збир стереотипи – сето тоа допрва ќе треба да се види.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
