старословенски (прид.)
53. Овој термин за старословенскиот јазик го наоѓаме и подоцна во речникот на Мисирков ["Македонски голос, (Македонски глас)", II, 10, Петроград, 13.8 1914, 14].
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тој смета дека Македонците како литературен јазик си го имале старословенскиот – сѐ до половината на минатиот век, иако грчкиот во многу области веќе беше почнал да го заместува.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
160. Мисирковата поделба на нашиот литературноисториски развиток на три периода не е без основа, особено ако се има предвид целта и времето на периодизацијата: првиот период го претставува времето до појавата на националистичките пропаганди во Македонија и до задушувањето на употребата на старословенскиот како литературен јазик; вториот – времето на националистичките пропаганди (до појавата на книгава, 1903), кога се воведуваат туѓите јазици во Македонија како литературни, период што е како „непреодна стена” помеѓу претходниот и новиот што тој го очекуваше со реформирањето на Македонија и со воведувањето на македонскиот јазик како литературен за сите Македонци, изграден врз основа на резултатите од развитокот на современите народни говори, коешто го смета како трет период што го наречува „преродба”.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Се поздравуваат со Дај Бог, често се крстуваат со Перун и Митра, во нивна чест, во чест на овие старославјански божества, садат перуника и ги виткаат портите, вратите и прозорците на куќите со зеленило.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Така ние научивме, еднаш кога Јоле не беше во даскалницата, дека прле по старословенски се вели ОСЛЕ, та така јас и Николче тој збор му го залепивме како прекар.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Графички сложениот систем на писмо, создаден од Кирил, му го отстапува местото на другиот систем на писмо, графички поедноставен и поусовршен вид на старословенско писмо, наречен кирилица, со геометриски едноставна форма на букви, која се базира врз графиката на грчкото унцијално писмо.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Коптското и готското писмо, староерменскиот, иберискиот и старословенскиот алфабет ја сочинуваат единствената група на алфабетски системи на писмо, која се карактеризира со низа од заеднички структурни и типолошки црти.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Ми помогна познавањето на старословенскиот јазик и, пред сѐ, историјата на јазикот и дијалектологијата.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Не паметев којзнае колку, но ги паметев главните знаци, транскрипцијата и изговорот и значењето на многу архаични зборови со старословенски корен.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Новите попови не знаат старословенски, како што новите главатари не знаат новословенски.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
