стаклест (прид.)
Очите на човекот стануваа стаклести. Не беа веќе рамнодушни.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
А таму надвор беше вечната зима — голема, тешка винска преса што го смачкува безбојниот покрив на небото, го смачкува како грозје, цедејќи боја и смисла и сушност од секого и ги варди децата што на скии и санки полетуваат преку стаклестите брда кои го одразуваат тешкиот железен штит надвиснат над градот, секој ден и секоја ноќ.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Емајлот е стаклеста супстанција која се употребува не само како украс туку пред сѐ како заштита.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Таа се собира во себе и се смирува како стаклеста водна површина.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
