спури (св.)
Ќе се спуриме, што се вели, и коските ќе ни се разварат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Големата глава соласна, се спури зачадена, а многуте очи, од кои пред тоа зрачеше зелена, сина и црвена светлост, се изгаснаа.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
