сопаше (св.)
Ајде сега, одврзи окопците, павтите, решмето и синџирот! Сопаши го прегачот! Така. Сега можиш да си легниш.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Дури Доста го сопаша појасот, го одврза гушалчето, ги разлабави врвците на чорапите и на калците, борината догоре и едвај бледи зраци ја параа црната темница во земникот на Сукалови.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— А за поасот, можиш да го сопашиш ваа вечер, па одутре тамо ,ќе му се учиш.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Најпосле со бавни, пресметани движења со по една рака, тој го сопаша својот долг појас, а потоа почна со него да се испреплеткува себеси за сите околни гранки, оставајќи се речиси спружен врз чаталите на старата бука, изврзувајќи ја својата половина, своите нозе и своите надлактици исто онака, како што може да биде врзано сѐ друго, само не своето тело.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Брзо го сопаша селскиот шарен појас.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Истото се покажа и со другите гости, што беа го оставиле оружјето кај што ќе спијат, та од сите шестина само заптијата го сопаша револверот — алтипатлакот и му го фрли на Толета пред нозе.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Па после и јас зедов, ја сопашав скутината и му ја покрив главата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Пред него ми е срам и скутината да ја сопашам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
