соне (ср.)
Угреа само в соне, во една замаглена злата, Кога догоруваше и времето и кога и земјата на прсти се дигна скрбно пеејќи врз нашата пепел клета: - За многаја лета, за многаја лета.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Легнете далеку еден од друг И в соне шум на море кога ќе ве разбуди Лека веќе ви нема.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Низ полето кога помина Водолеа дотече една тиха река И многу дечиња крај брег си играа, Низ полето кога помина Водолеа Три дена сонце јасно угреа И в тихо соне земјата спиеше.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Кои и на соне не се свртуваат назад бидејќи сосема се сигурни во својата видовитост.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Бев толку исцрпен што не бев во состојба спрема него да покажам дури ни презир. Излегов на улица, меѓу светот, како на соне.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Оној кој збори туѓи јазици на соне
зазира ли од заветот во којшто
„никој не се срами што страда и вика од бол“15
зазира ли од името свое
култот свој, па се таи, таи, притајува
во еден друг бог
- матичен?
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
