соло (прил.)
Мразот го скршив и од предметот пеење кога морав да пеам соло што се вели пред самиот класен, оти, иако се изнасмееја сите, а и тој, сепак не ми стави слаба оцена. Како за почеток, вели, добро е!
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Ги сметав за богови; нивните соло партии ги свиркав со устата воодушевувајќи ѝ се на инспирацијата што ги создала; но кога научив да свирам саксофон, кога технологијата на свирење (на дишење и работа со прсти) веќе сосема беше совладана, таа магична аура околу нивните солоделници сосема исчезна: јас видов дека таа совршеност во огромен дел се должела на техниката на свирењето и дека некаде, токму техничкиот потег на прстите, уиграната техника на дишење (неможноста да вдишеш двапати по ред без да издишеш) била таа што решавала цели пасажи од мелодиските линии.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
