снове (несв.)
Набргу веќе и сновеа околу него. Беа уште поужасни со тоа што можеа да им бидат видени само по две разгорени синикави точки на нивните очи.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Она, што се случи со него и со волкот, не можеше да не го потсети на сето друго, што се случуваше околу него, од сите негови страни, и сега, наеднаш тој веќе беше свесен што можеа да значат и сите оние несфатливи прострелкувања на вртенестите прилики, што сновеа и пресновуваа сето време по сивината меѓу стеблата на самиот раб од неговото сознание.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тој поглед беше просто зачекнат, впиен во неговиот тил, а еднаш сосема јасно откри дека тука, на десетина чекори од него, веќе сноват и сите други издолжени прилики, на кои можеа да им бидат здогледани дури и нозете како пречекоруваат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И тој не определил веднаш дали непокането се снове меѓу заспаните човечко суштество или дивина чии сетила непогрешно го пресметале мигот кога да ѝ се доближи на умртвената глутница.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- Ене ја, ѓаволе. Голем мајстор си штом си можел да ја натераш да се снове по нас кон Кукулино.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И сѐ друго што било кажано, - „Јас ќе го внесам него (оној Доце Срменков) подлабоко в земја.“ Но сега пред куќата се сновела сенка. Ја видел.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
На своите сличуги тие сновеа фина, грациозна бале – игра.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Она што беше најживо зад шанкот, шанкерката, која како сновалка се сновеше од крај на крај долж внатрешноста на шанкот, Едо како да ја забележа најпосле.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Таа прва ги откри оние наслаги во мене што обично му припаѓаат на сортата копилиња кои деновиве сноват по корзото и по кејот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Робот Бошко сновеше низ куќата и само туфкаше гледајќи во својот сакан стопан.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Разни низами, чувари на редот, стоеја отстрана, ама низ народот сновеа и сејмени со кубури на појас и пушки преку рака, заптии и гавази.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Во Палестина, во земјата на предците, во Erecz Israel9. O, Hashano10! Па сепак, Нина знаеше дека отсега натаму татко ѝ ќе бдее, ќе снове низ куќата како првата вечер од заминувањето на децата, дека Моше, веќе, сон нема да го фати.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Тогаш погледот ѝ снове низ големата просторија.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Не бев сигурен за што точно размислуваше Роза, таму, на игранката, но забележав дека со лесни женски движења на левата рака, бркаше некоја мушичка што ѝ сновеше околу трепките, а потоа наеднаш ме погледна и речиси прошепоти: „Нели, умните ги праќаат во лудница за да ги снема, а нас, лудите, нѐ оставаат овде, да бркаме мушички. Убаво збогатување на секидневието.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Меѓу нив и такви кои штотуку се вратиле од печалба и сноват нови сонови за заработка во туѓина.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Неколку дена заедно сновеа, заедно пееја. заедно мечтаеја и борбени песни пееја за Македонија, ама остана лути многу разочаран кога виде дека командата на македонската војска од вардарско одби да ги прими младите Костурчани кои масовно сакаа да ѝ се приклучат и се чудеше и се прашуваше и себе си и другите зошто некој не сака да се направи една македонска војска?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Седни... седнати да си поприкажеме... Збор да сновиме...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
