сними (св.)
Разговоров снимен во овој дел од балканот ќе го пренесуваат 18 земји членки.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Всушност тоа е истиот пат што човек го изминал низ животот на еден човек во еден час, еден ден или една недела да е снимен на лента така што секој квадрат да е сликан на секоја секунда.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Втората девојка, нашминкана тинејџерка, е снимена, легната помешешки, во песокот на некоја плажа, несомнено монденска, за што сведочат бело-сините лигештули, чадори за сонце и куполести кабини за пресоблекување во позадина на фотографијата, како и делумно фатениот сламен шанк со свежи коктели од ананас, киви, дињи и друго медитеранско овошје, богато гарнирано во издолжени чинии, елегантни како и вретенестата сенка на мускулестиот келнер во десниот горен агол.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
- Неможно е – проговара со мек алт, речиси баритон – фотографиите се снимени во триесеттите.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Под секоја, со куса легенда, беше појаснето што е снимено, каде и кога.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Насловот ги сугерира лудите дваесетти, Clara Bow, и.т.н На некој начин - всушност, Клара глумеше во филмот со истото име што беше снимен неколку години подоцна.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Но годините минаа како ветер. Бартон создаде подмолен итар телефонски центар и сними многу итри одговори.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Во слободното време снимив неколку десетици илјади зборови, одговори на својот глас сврзан со телефонот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Моќта не можеш да ја запишеш на хартија, рече Фокс, не можеш моќта да ја снимиш на дискета.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Никогаш не снимил нешто такво. Или можеби сепак?
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Славој Жижек ТРИЕСЕТ И И ДЕВЕТТЕ СКАЛИЛА Бидејќи „39 скалила” бил снимен според познатиот роман на John Buchan, сценаристите под раководство на Хичкок неговата содржина толку успешно ја преправиле, што ликовите и доживувањата од Хичкоковата верзија станале такви, што во современата „популарна култура” го добиле така да се рече „архетипскиот”, митски статус и со тоа станале извор за непрегледното мноштво на варијации и плагијати; меѓутоа, самиот роман, ако денес го разгледуваме, делува наивно и застарено - нешто како груб материјал на кој што дури Хичкок му го дал дефинитивниот облик.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Бидејќи елементарната кинестетичност е условена од природата на медиумот, Ворхоловото сликање на неподвижен објект со неподвижна камера во траење од осум часа може да биде доживеано како исмевање на основните атрибути на филмот, а Empire како најконцептуален филм некогаш снимен, или пак како најдоследно спроведен реализам.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Кога ќе кажевме дека сме од Њујорк, се ѕвереа уште повеќе бидејќи сакаа, како што рекоа, да нѐ снимат што подобро.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Благодарејќи на тоа, кога филмот беше готов, можев да ѝ се спротивставам на идејата за „делумно звучен филм” и ми дадоа потполна слобода повторно да снимам некои сцени.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Обично, во секој шпионски филм има многу елементи на насилство, а ние сето тоа го избегнавме.” •Како дојдовте до идеја да го снимите оној долг кадар со камерата во движење за славната љубовна сцена на балконот? •Хичкок: „Чувствував дека љубовниците мора да останат во прегратка, дека ние мораме да им се придружиме.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Тој едноставно не можеше да ги репродуцира звуците што беа снимени на плочата, затоа што тие звуци го тераа да вибрира силно сѐ додека не се скрши.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Сценариото веќе беше напишано, и јас едноставно го земав и го снимив.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Имено, Валери Соланис, чие сценарио наречено S.C.U.M. Manifesto Ворхол одбил да го филмува, се обидела да го убие, сметајќи дека нејзиното сценарио заслужува да биде снимено.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Ворхол во тоа име го ангажира и сценаристот Роналд Тавел, па дури во еден момент ги откупува и правата за романот „Пеколниот портокал“ на Ентони Барџис според кој е снимен Vinyl (оваа верзија ѝ претходеше на Кјубриковата).
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Лири планира својата смрт да ја сними на филмска лента.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
