смрачи (св.)
Се смрачило и си го зеле мажот и жената Силјана, та си го однесле дома.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
XIV Ноќта дојде полека,смрачено, ѕвездите на небото се појавуваа скржаво, додека најпосле мракот не почна да се сталожува, а светлината на ѕвездите да го притиска.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Велат дека кметот и жена си ја вооружил, па штом малку ќе се смрачело, почнувале со вртење околу куќата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
При сето ова од трохејот до јамбот – сѐ е ставено во припомош за да ја донагласи возбудата или сосема да ја смраќи тагата на поетот.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Пишувајќи го писмото, не сетив дека се приквечерило. Наскоро ќе се смрачи.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Игуменот се смрачи:
„Е па, тогаш, време е наскоро да ти најдеме невеста“, рече.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Надвор беше веќе арно смрачено. Низ џамлак слабата светлина се излеваше на улица и водата в бразда светкаше.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Веќе е добро смрачено. Некои мајки викаат од портите или од дворовите.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Зарем не гледаш дека ноќ си, Лицето твое темно е, се смрачи. Духовноста ја нема.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
(Некако се смрачи хавајкава. Треба да пазам што зборам. Може има врска со тие војниците што ги спомна прееска.)
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
За миг во црквата се смрачи. Остриот чад истиснува солзи.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ех, мајче... стегни душја, додржи... Кураж. Уште малку и ќе го снема сонцето што така нѐ пече, ќе се смрачи, а тогаш ноќта ќе биде мирна... Ајде, оди по мене...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
