слушател (м.)
Зјапаа во пијан пајтонџија а тој се мачеше да му докаже на некој невидлив слушател дека автомобилот е најголемо зло за човекот.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Слушателите околу него се кикотат и шепотат нешто младичко. Пламнува и се исправа.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Сето она што офицерот толку усрдно го читаше и со тоа го привлекуваше интересот на слушателите, на Етхем-паша му беше неподносливо, изветвено.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
А и да се пофали некој меѓу вас дека бил на летување во тоа и тоа село, тоа „не пали“, не предизвикува таков восхит кај слушателот како ако се рече дека некој бил на Родос, Крф, Палма де Мајорка!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
При сето тоа, при поругите и клеветите изговорени на сметка на неблагодарниот слушател, а за потврда на вистинитоста на своето раскажување и за потврда на својата раскажувачка вештина, зема да набројува дати и личности уште од пред времето за кое раскажувал, кои на овој или оној начин удриле свој печат врз животот во Потковицата и врз животот на сета Македонија.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Но таквиот, неблагодарен слушател, за вратка брзо ќе си чуе дека е бујца, односно овци со булка над челото, најглупава што може да биде, која од ништо не се одбира, безмалку и брлива, и која се двои од стадото.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Издвоен од слушателите на преносот, мирно гледаше низ излогот од кафеаната кон улицата.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Можеби говорот на престарениот Симон Наконтик траел подолго отколку што Јаков Иконописец петпати ќе можел да се смири на јамката, и на слушателот му здодеало да завлегува во тајната на семоќната судбина па се свртел решен да го чисти патот од камења или, можеби, се разжалил над самиот себе и се расплакал или кажал и самиот нешто големо, умно, нешто што никогаш не било запишано во црковните книги.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Чудовиштето се доближува, козичката се исправи гордо со роговите, ќе се бори во името на сиот козји род, во името на овие кутри козари слушатели на чело со Чанга, подобро да се бори отколку да ја изгуби слободата.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Татко ми беше среќен што пораките на неговите книги, собирани цел живот, сега добиваа нови читатели – слушатели меѓу козарите.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Беше време за една странска радио-емисија наменета за слушателите од нашата земја.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Во телефонските анкети учествуваат случајно одбрани слушатели.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Спотовите се емитуваат во блокови што соодветствуваат на рецептивната способност на слушателот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Активното учество во дијалогот најчесто го разбираме како докажување на нашата „вистина“ на слушателот.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Само што ја отворив устата и почнав непристрасно да раскажувам, во очите на моите слушатели засветкаа толку весели искрички, што јас веднаш се навредив и смолкнав.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Звучните извори се наоѓат во мноштвото точки во просторот во однос на публиката, така што искуството на секој слушател е негово сопствено искуство.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Запаѓаше во глумен транс кој сакаше да го пренесе и на осудените слушатели.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Меѓутоа, европските дела претставуваат хармоничност, драма или поезија, однесувајќи се повеќе на композиторот отколку на слушателот, и одат во различни правци за разлика од американските. okno.mk | Margina #10 [1995] 47
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Што е суштината на нештата во однос на слушателот?
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Набрзо по враќањето во Берлин, умира на 6 јули 1959. George Grosz, 1917 (фрагмент од писмо) Јас со поглед потполно продирам и таа работа за мене се единствените емоции (треперлива возбуда, бучниот уличен фронт на хартија!, или, ах!, вртење на ѕвезденото небо над црвената глава, електрично место на сликата, ѕвонат телефони, породилни врисоци, додека челичните ножеви мирољубиво дремат во запурноста на џебовите на подведувачите - а исто така и лавиринти од огледала, нивната улична волшебна градина! каде што Кирка ги претвора луѓето во крмаци, комичен тиролски шешир со перце, или rumms-tumm-tidle-walk во Патепон, каде што слушателот се фаќа за уво и музика од грамофон, палми од лаѓите со коишто продолжуваш, или песни на штитовите, или златниот штит, коло од букви - а вински црвеното, ноќите што локаат вино, во кои месечината е блиску до инфекцијата и до запцуениот кочијаш и каде што во прашливиот подрум се случува убиство со давење), ох, емоциите на големите градови! George Grosz, 1924 За да достигнам до стилот којшто... ја одразува нескриената суровост и немилосрдност на моите објекти, ги проучував драстичните манифестации на уметничкиот нагон.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
