слугинка (ж.)
И така, работењето наше ќе треба да биде врз почвата на народното просветување: мирно, легално, еволуционо; тоа ќе има за цел интелигенцијата да биде вистинска слугинка на народот, а не наопаку.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
(Дотрчуваат баба Ленка, слугинката Вета, жена му и други)
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Ги поминав и не можев да си објаснам: дали Ангелија го храни Кузмана како што го хранеше слугинката на инспекторот?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Напатена по Солун по туѓи куќи, слугинка, и таа, и мажот и, кој не се враќал со недели и месеци да ја види, сега Доста осети дека влегува во нов живот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
А тебе ти се чинеше ќе ти дојдат слугинки да ти и гледаат твојте и да ти работат, та запињај да се женат девери ти, желки по меот да му лазат, да даде господ златен!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Виде — не видов, чу — не чув". Со еден збор Доста беше слуганка, да го чува детето, да го капи и да го пере, да измие пијатата, тенџерињата, душемето на одајата да го истрие, прашина да избрише и нешто да помогне на готвачката.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сите тие слугинки ќе ти бидат, а тие ќе заповедаш и ќе броиш алтани.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Од дете уште три слугинки се грижат за неа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И затоа вечервава не му беше ништо тешко да ја отвори влезната врата, која уште беше на мандало притурната, бидејќи Митре не беше готов со јагнето, а сестра му Стана и другата слугинка не беа готови со другите манџи и алвата, што ја пржеше внук му Најдо, дете од тринаесет четиринаесет години.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
„Бре што беше, бре како беше, бре што направи јок да се направиш" — го караа Толета другарите, а другите гавази со Ѓузепа на чело веќе го спетлаа со една ортома, на која слугинката на Челебијата си ги сушеше алиштата.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Девојките, оние што пред тоа се колнеа со машка горчливост дека на Кукулино ќе му ги свртат русите плетенки и ќе отидат далеку, во Германија и во Шведска, како слугинки или болничарки, ги поткренаа градите и се стегнаа: старите погодуваа дека тие ноќе ги сонуваат тешките раце на вдовецот.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Вашата чукната слугинка не сакаше да ме пушти.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Таа е слугинка на лудилото, ковач на заблуди, беден црв и болест на сетилата, опиеност на срцата, вродена измама, убиец на разумот. okno.mk 235
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Слугинката умре и бидејќи не можевме да најдеме друга, ѝ се посветивме на исхраната и грижата за семејството.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Иако имаше доверба во долгогодишната слугинка, не ѝ веруваше сосем.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Слугинката поставуваше и креваше од масата.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Ние се крстевме и се молевме Богу, и плач од слугите и слугинките до небо се креваше од дворецот црн.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Нашата пропаганда таму поради тоа ќе биде условена од воените настани и ќе биде пред сѐ слугинка на нашата стратегија.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
- Тука слугинките ни се повеќето од Македонија.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Ако среќата само тебе ти служи, jас ќе бидам твојата слугинка.
„Од дното на душата“
од Александра Велинова
(2012)
