слошува (несв.)
Во зачадениот простор не ги гледаше повеќе другарите, се исполни сцената со војска и на Арсо му се слошуваше... очај и огорченост се згуснуваа во мозокот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Павле ги забодува лактите и се завлечува напред. Му се слошува нешто.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ми паѓа некоја достага, ме ошумоглавува, ми се слошува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
