слика (несв.)
- Одовде до дома да се сликаме по снегов.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Да имаме апарат, - рече по кратко молчење Бојан - Да го сликаш цвеќето ли? - Не. Гогов Валог да го сликам.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Ќе го сликаат, - рече посилниот. - Како ќе го сликаат. - Не знам. Некако ќе го сликаат. Нарочно човек е дојден.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Тој конечно се реши Србина да го слика Фотографот тргна да застане пред него со апаратот, но од пол пат се врати.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Местото каде што застанал да го слика селово морало да биде од чун оттурнат во езерото, токму на она место од каде што очите можат да го заграбат сето село, но не и премногу далеку за да се изгубат посебните карактеристики на куќите, посебните белези и бои со различни тонови и нијанси: жолта, сина, зелена, кафеава, црвена, лилава, розова, чивитлија, сива, црна, алова, портокалова.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Секогаш стреми се на она што го сликаш да му дадеш нешто свое, да му дадеш свој израз, своја душа, што се вели.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
И по тој случај не слика Милисав Поповиќ и на сите по една слика ни даде. За спомен на местото Лисичин Камен.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Спасое се сликаше како да чита весник, иако весникот беше наопаку отворен.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
На голема Богородица дојде сликар и ги сликаше жените, потпрени на рамото од своите мажи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Пред нас стоеше сликата на Грамос и на Вичо што красноречиво ја опиша Високиот, слика многу поголема отколку што беа нашите мечти, а во ушите имавме одзвук на бомби, митралески и автоматски рафали.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Одете да се сликате, вели, за да ви дадеме документи и патни билети.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Со амблемите можеш само да се сликаш или да си ги мушнеш под перница.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Всушност тоа е истиот пат што човек го изминал низ животот на еден човек во еден час, еден ден или една недела да е снимен на лента така што секој квадрат да е сликан на секоја секунда.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Марина Џавери, италијански книжевен теоретичар и компаратист Големиот сликар, импресионистот Пол Сезан, на крстопатите помеѓу фигуративната и апстракната уметност, тврдеше дека сликајќи само едно јаболко ќе го освои Париз, со што сакаше да им покаже на љубителите на сликарството дека големата уметност може да се создава и од обични субјекти.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Двајца мои другари исто така почнаа да сликаат.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Со години не можеше да мине ниту еден час, а да не запре некоја кола и некој да не извика: „Еј, може ли да те сликаме?“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Сети се на тајните вечери што ги сликаш во Македонија, имаш уште 12 слики!
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Не престанав да сликам. Секоја слика мора да постои во главата пред да се стави на платно и секогаш нешто се губи кога е преобразена во слика. Повеќе сакам да ги видам моите слики без таа кал.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Замисли сликар што после Малевич, слика бели платна.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
(...) Еднаш кога го посетив работеше на сликата со име Автопат.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
