сликарство (ср.)
Бавно вечераме и се пречкаме секогаш за исто и на ист начин - каде води сликарството на нашиот век.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Марина Џавери, италијански книжевен теоретичар и компаратист Големиот сликар, импресионистот Пол Сезан, на крстопатите помеѓу фигуративната и апстракната уметност, тврдеше дека сликајќи само едно јаболко ќе го освои Париз, со што сакаше да им покаже на љубителите на сликарството дека големата уметност може да се создава и од обични субјекти.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Тој коментар го наоѓаме во третиот дел на неговиот Трактат за сликарството.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Освен тоа, тој самиот честопати говореше и пишуваше, колку им должи на Мазачо, Учело, Мантења, Андреа дел Кастањо, Пјеро дела Франческо (“Јас бев сосем вљубен и пленет од периодот Кватроченто”), пренесувајќи го тоа и во своето сликарство, така што на едното од неговите познати платна можеме да го видиме како води пријателски разговор со Пјеро дела Франческа...
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Уметничкото дело за него станува „прецизно сликарство“, оплеменето само со „убавината на рамнодушноста“.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Според тоа европски втемелено мислење, успешното сликарство не смее да биде наративно.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Црвеното - белото - црното како основна компонента во составот на светот (?): Во културата на Тера Амата (ок. 23.000 год п.н.е.) е забележана истата тријада со потврдена сакралност во таа култура и карактеристична (не само на визуелен план, од аспект на впечатливоста на боите во оваа комбинација) сосем можно, за homo sapiens воопшто, што делумно се потврдува со сликарството на горниот палеолит; освен тоа: некои римски обреди, во кои на боговите од трите видови им се жртвуваат животни со црвена, бела и црна боја на крзното; некои хетитски ритуали за повикување на духови (духовите се појавуваат од црвениот, белиот и синиот пат). куса забелешка: модро - сино - плаво: Словенското „модар“ генетски корелира со литовското madaras со значење на „нешто валкано, нечистотија“. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 105
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Нивниот суштински проект не беше сликарски проект; Duchamp се обидуваше на традиционалните сликарски средства да им ги придружи оние најмалку очекуваните: користејќи ги, за создавање на своите форми, по ред, оловната жица, калајот, прашината, талкот, колачот од бадем и чоколадото во прав, како што Leonardo потполно сам пронајде нов начин да се излие бронзен коњ, но и експериментирајќи со ѕидното сликарство, почнувајќи од техниките кои веќе немаат никаква врска со фреско-сликарството, туку се потпираат на температа и енкаустиката.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Ако може да се говори за двете големи влијанија на американското сликарство, можеме главно да споменеме две имиња: Пикасо и Дишан, сето останато е споредно...
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Неговите математички трудови толку во моментов му го огадија сликарството што тој не сака ни да го види кистот.”
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Значи, ако знаеме дека употребата на боја во Хундертвасеровата архитектура има многу длабоки корени во неговото сликарство и во неговите теоретски набqудувања, тогаш оценките за кич-архитектурата се чинат избрзани и невтемелени.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Најпосле, да замислиме дека станува збор за третово раздобје во кое се занимавам со сликарство и кинематографија - на прв поглед со слики.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
По завршувањето на студиите, паралелно со сликарството, Џарман се занимаваше и со креирање на костими и сценографија за Ројал Балетот и за операта Колосеум во театарот Колосеум.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Слушај, јас имам достигнато некаков коректен степен на вештина во сликарството, но за литературата не сум сигурен.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Во времето меѓу 1912. и 1914. година, кога детското сликарството и поезија се посматраа како рекапитулација на „хармонијата и чистотата на детската душа”, неопримитивизмот на Ларионов го воздигнуваше враќањето кон детството, следејќи го трендовски новиот приод.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Уметност некогаш беше сликарството, вајарството, музиката итн., но денес, сите технологии стануваат уметност.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Всушност, Џармановиот општ став кон сликарството може да се прочита од следниот цитат: “Не верувам во тоа дека сликата некому му носи откритие; тоа се случува во самиот процес.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Во сликарството неговиот пат одеше од илустратор и дизајнер до ексклузивен портретист, а во филмот обратно, од езотеричен авангарден автор до продуцент на комерцијални филмови и видео-спотови.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Своето интензивно враќање кон сликарството, во 1986 самиот Џарман го образложува како еден вид терапија што ја применува на себе откако дознава дека е ХИВ-позитивен. Paintings from a Year е серија слики настаната во текот на една година, со почеток од август 1986 во периодот во кој Џарман правел три платна неделно.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Што се однесува до сликарството и литературата, тешко и на таа култура каде сто марки се прекрупна лова за сликарство и литература.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
