слекува (несв.)
Лазор замавнува со раката и ја трга кожата надолу како да слекува мокра кошула. 174
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Таа, Шава, кога ќе опустела чергата, се слекувала и угул гола се капела во вирот, во најдлабокото.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Кожата на лицето и снагата му беше ишарана со пишанки, бенки, та Богуле често се слекуваше пред огледало да ги гледа, зашто (онака како што му беа групирани по градите) му личеа на соѕвездијата: бик, овен, голема и мала мечка, ралник, пирустија, стрелец и други соѕвездија што ги учеше во училиште.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Почнавме една по една да се слекуваме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пасматри, вели, и се слекува, се пресламчува пред мене ко 'ртка, ко оголен стап.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се слекувам и голтам суви залаци, што се вели, веќе се гледам кај што играм.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Од наврапито почна да се слекува.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Секогаш пред легнување се слекуваше гола пред огледалата и со својата убавина ги возбудуваше: се грабеа огледалата кое побргу да ја фати и што подолго да ја здржи во себе: некои ја фаќаа во профил, некои анфас, некои одзади; таа ја гледаше нивната возбуда и како да сакаше што повеќе да ги излудува: се доближуваше де кај едно, де кај друго, де кај трето, де кај четврто...
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Кога завлегоа длабоко во пченките и кога тој сиот возбуден ја легна и таа почна да се слекува, од ципите па сѐ до папокот се откри густо црно крзно како од куна.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Од заседа му се препуштаме на сонот Слекувајќи ја од себе Баналноста на животот. Се подготвуваме за новиот ден.
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
