следува (несв.)
Тој интерес малку е задоцнет, но од тоа сѐ уште не следува дека тој си нема сега место меѓу нас и дека може да ни напакости.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Потоа следуваа: збирките раскази „Мени на мојата месечина“, „Патот до осамата“, „Крстопат кон осамата“ и сега е во печат следната негова зборка раскази „Во осамата, со слободата“.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Кметот му го превзеде гласот: - Вели: „На тие што се бунат им следува не леб - туку бесилка!
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Барајте сѐ што ви следува: не сте вие ни први ни последни што барате дел од татков имот...
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ама вака, само девет педи земја ти следуваат. Толку.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сигурно затоа и сум ја напишал песната што следува.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Да можеше човек уште од првиот час да се привикне на такво нешто: едноставно требаше да се биде само малку глуп и лицемерен, тогаш сигурно полесно ќе дојдеше до подобра карактеристика и сѐ што следуваше со тоа парче хартија.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
По секои осум следуваат нови осум, вели.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пролетта стаса нова вест дека Франција го менува својот став и дека до Конференцијата на амбасадорите доставила нота во која истакнува дека причините што ги наведува Кралството на СХС се такви што треба да се земаат во предвид зашто во правниот јазик: изразот „до“ - зад кој следува име на место - имплицира дека тоа место е исклучено.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Парчето леб тој си го сметаше као некаков дел што му следува при секое јадење.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Се случува во времето на сталинистичката диктатура и, потоа, во последниот дел на романот, кога следува периодот на титоистичката диктатура, несомнено многу поподнослива и, во секој случај, ослободена од секојдневниот терор.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Следуваа нови револуционерни песни.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
По бурните настани во земјата, по судирот со Сталин и последиците што следуваа, големата изолација на земјата, првин засилениот глад, а потоа незаборавните пакети од Америка, од кои никогаш не го заборавивме месото со шеќер, јајцата и млекото во прав; граничните инциденти и првите жртви со соседните социјалистички земји.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Неопходно следува дека настаните имаат форми и облици сами по себе, пред да се употребат во било кои конструкти.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Следува еден пример за поставување прашања, образуван според таа структура. (а) Добро, значи вашата тетка Мевис би можела да биде во најдобра позиција да предвиди едно такво постигнување.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Следуваат некои од „тераписките“ практики образувани според оваа перспектива.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Следува дека секој од спротивните полови на конструктот е „позитивен” сам за себе. (види Benjafield 1983). Husain (1983, стр 16-18) понатаму забележува дека: Дефиницијата на биполарноста како релевантен контраст, како контраст кој е неопходен за значењето на конструктот, е интензионална . . .
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
[Следува дека односот помеѓу конструктите не може да се разгледува со помош на бинарната логика]; да се користи бинарната логика всушност значи да се исфрли третиот [генерички] поим, позадинската генеричка природа и да се третира биполарниот контраст како тој да може да се појави и да има значење и во изолација.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Симболиката на Гринавеј исто така можеме да ја сметаме за развиена, не затоа што априори е „уметничка“ или затоа што „уживањето“ во неа следува по разрешувањето на нејзините загатки и алузии, туку затоа што произлегува од една постоечка културна традиција којашто авторот добро ја познава и затоа што органски е инкорпорирана во самата структура на неговите филмови.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Една од најпровокативните личности на светската интелектуална сцена, за почеток ја имате во Маргина (почнуваме со едно многу пикантно делче од “Прозирноста на злото” кое на многумина ќе им ја подигне температурата; потоа, во избор и во фин, мек превод на Деспина Ангеловска следува спуштање со Кул Меморис; третиот есеј е од трета книга, “Симулации и симулакруми”, и веќе, во скратена форма, пред неколку години, беше објавен во “Студентски збор”, со уредничка ограда дека тоа што таму го пишува не се однесува на нашиот универзитет; го објавуваме пак поради слатката можност да речеме дека токму се однесува на нашиот беден универзитет); во следниот број (можеби!) тематот за Бодријар продолжува, а доколку имаме среќа, наскоро ќе бидат и неговите први книги на македонски...
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
