следи (несв.)
Со викот и галоп го следеа коњот на Кузман десетте јунаци смели.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
110. Како активен учесник во сите овие манифестации на младата македонска интелигенција, Мисирков навистина точно ги предава настаните што може наполно да се следат во постојната архивска документација во Белград.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тие фатија да ја следат Револуционерната организација, создадена од Македонци со бугарско-српско образование, како и односот на Србите кон неа.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
12. Мисирков го читал овој текст во Другарството на 21 септември 1903 год., пред донесувањето на Мирцштегската програма за реформа, но тој будно ги следел сите нејзини подготовки.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Зелениот здравец и горските цвеќа што дење и ноќе ве следеа верно, по смртта ви дарат пак чудесна среќа над вашите гробја наведени смерно.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
На Караман Атанас му се придружуваат уште неколку машки играчи следејќи ја индивидуалната игра негова.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
АРСО: Така! Удирај се сам! Те стигнаа клетвите сиромашки! (На свирачите.) Свирете ја сега со мекам, полека... за играње! (Игра старо оро, Поцко го следи во чекор, сѐ пред Теодос, околу него.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Богдан ја следи возбуден, уште во неверица и сѐ појќе сѐ поткрева во креветот.
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
А потоа следеа безброј прашања: крадам ли зелени сливи, пијам ли мастило, ја читам ли Библијата, фаќам ли ракови?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Чудно ми е како можев тогаш, во исто време, да го следам и злосторството на Кузмана и битката на густо збиените деца.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Удирав со копачката по тврдата земја и ги следев со поглед сенките.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Како да стрелаа по неа. И како јас да ѝ бев сенка што ја следи верно до самата смрт.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
А јас стасав ноќе. Ја отворив надворешната врата и се судрив со густа темница, зашто оттука престана да ме следи полната месечина.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Молчеа. Ранетиот и не се обидуваше да го следи нивниот шепот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ме следеа и чекаа - бесмислица! - да ме стапнат со атентаторска бомба в пазуви, со тајни материјали од онаа букурешка седница на која беше донесена Резолуцијата, со докази заради кои главата, самата од себе, ти паѓа пред нозе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Внимателно следеше: златестата пајажина сомотно развлечена по кожата на пробиените гради го менуваше патот на темната нишка и не ја запираше.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Попот и Трајко беа оковани со пранги од по дваесет оки и врзани со синџири за гуши, со белегзии на рацете, потоа двајцата еден за друг и така ѕевгарички идеа водени напред од четворица сејмени, а назад следени од осум.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Чувствуваше темно чукање под превивките и следеше едно минато без грч на лицето: ти ќе си робијаш, синко, говореше татко му.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Очите сјајат како јаглени, сите погледи се приковани за сцената. Без здив се следи претставата...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Се обидуваше да среди нешто нејасно што го следеше во тие дни.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
