скромен (прид.)
Нови, но скромни алишта од Стојанка ја покриваа нејзината става. Ама по убавината не паѓаше подолу од Бојана.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Дико се направи скромен и добродушен: - Мене ништо не ми должиш, - му рече тој на кутриот вчудоневиден Бошка. – Јас не те послушав тебе, туку срцето си го послушав. Ете.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Пак почнува со нежен глас за некакви мои татковски обѕири убедена дека ќе ме расчувствува со солзи, со притаено липање што божем ја подгрбавува. Бледа е. И скромна.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Сликарот е стипендист со скромни средства.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Скромен сум и повлечен, по природа не сум плашлив.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- За ручек ќе испржам сланина! - рече, дојадувајќи го својот скромен појадок.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
— Бујрум, мудур ефенди! — праша младото забитче и направи скромен поклон со раката на градите, повеќе поради староста на мудурот отколку на неговата положба.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Јас тука, од мојот скромен поетски опит, ќе се обидам само да си ги преповторам себеси толку познатите и толку значајните белези со помош на кои поедноставно сум си ги разрешувал своите бројни дилеми во процесот на создавањето на песната.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
„Белите“ летувалишта немаат големи објекти. За нив се инвестираат скромни средства.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Едно обично биро, еден удобен железен кревет и уште еден скромен работен кабинет и една обична вазна за цвеќе.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Многу бачила и скромни села.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Тоа се добри, скромни, тихи луѓе.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Меѓутоа, за вистината, тој беше поскромен човек, а над сето веќе смртно беше вљубен во својот позив и камбанчето.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Да, ова побелено, безабо, испиено старче беше Ѓорѓи Прчев, големиот актер на повоениот македонски театар, необјасливо исчезнат од својата комфорна куќа на Водно, сега пред смрт во скромна католичка болница за сиромашни во далечната Индија.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Бледа е. И скромна. Онаква каква навистина ќе беше мојата ќерка ако не ја подгониле во некој логор, меѓу жици и пци.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Тоа е една од маѓесностите на нашата држава за чие создавање и јас го имам дадено својот скромен удел без кој таа ќе беше невозможна.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
„Наоѓајќи дека таа градба е подигната на древната германска земја и во едно сосем германско доба, дознавајќи, освен тоа, дека името на архитектот што можеше да се прочита на еден скромен гроб по звукот и по потеклото е германско, во своето одушевување со тоа уметничко дело преземав потфат да го променам злогласното готско име кое дотогаш беше симбол за тој тип архитектура, и да ја наречам германска, да ја вратам назад на своја земја“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
По скромната Темплум- книгичка (пет антологиски раскази, но само пет...), „Маргина“ го објавува едниот од, според многумина, најубавите раскази на Кортасар, „Ракопис пронајден во џебот“, и плус неколку куси прозни цртички, за кои Кортасар беше мајстор.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
На Велвет им беа потребни појачала, па повикавме неколку продавници и се обидовме да ги набавиме бесплатно, но сѐ што успеавме да добиеме беше скромен попуст ако платиме во готово.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Сега, еве, најдобро што можев ја завршив таа задача, задача со која само посакав, на скромен начин, да го славам прочуениот монарх, на чија величина и моќ во науките на војната и на мирот, а особено во музиката, човек може само да им се восхитува и да ги обожава.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
