скокоткаво (прил.)
Суправаше по својата собичка, сѐ уште со она скокоткаво чувство, што му го оставија меѓу прстите оние шеговити клинчиња.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Смеата имаше нешто толку топло и скокоткаво во себе, што тој само по малку, кога го сети допирот на јазичето на тоа ѓаволесто срнче на својата дланка, веќе не можеше да издржи да не го погледне и да не му се насмее гласно на тоа ситно, скокоткаво ливотче, со кое можеше и така да се шегува.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
