скандира (несв.)
Братучедите ги запоткреваа рацете готови да почнат повторувачќи да ги скандираат зборовите што требаше да ги изговорат.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Затоа и го викаа Козето, затоа и дечиштата му измислија песничка и дека беше малку шантрав во одот, небаре пајка, му скандираа: Анѓеле, Пајчето, кај ти се, гуските, да ти ебам мајчето.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Малиот праќа бакнежи. Кртовица завзема пози. Рајата надвор скандира и аплаудира.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
„Сакаме да го гледаме бесењето! Сакаме да го гледаме бесењето!“ скандираше девојчето, сѐ уште рипајќи наоколу.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
