синко (м.)
Многу видех, многу знајам и теглих ја многу откак себе помнам, синко, и до ден денеска не с'м видела ден јасен, весела година...
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Али сѐ да ти раскаже баба не умеет, та и с'лзи, синко, с'лзи срцето ми кинат, те мене не дават, синко, сичко да припомнам, те јазик ми ен заврзват, та и време нема...
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Много л' лежех, малко л' лежех без свест и без памјат... али кога дојдох в себе и погледнах в кашта, видох, синко, што сум сама, нема Турци клети.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
– „Така беше, бре синко, за тоа, му рекла, туку кој беше тој човек што ги зеде?“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
„Кој знае, бре синко, според нишаниве што ни ги кажуваш, вистина како да си бил штрк“, му рекол татко му.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
– „Боже! Зер си гледал од некаде, ја ти кажал некој, море синко Силјане,“ му рекла мајка му.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
ДИМО: Што зборуваш, синко! Кому го оставаш татко ти…
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
ДИМО: (Паѓа) Маноиле, синко, проклет да си!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Го гледа некое време Костадина и потем претпазливо вели). Сѐ за неа мислиш, синко!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
БОЖАНА: Земи си, синко, нафора. Денес сте му на господа помили.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Аман синко. Што ќе направиш!... Немој, не чини го тоа, не е добро!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
ЦОНКА: Така, Поцко, така синко! Адет е овде, не е играчка!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
МИТРЕ: (бришејќи си ги очите). Ашколсум бре, синко, ако биде вака како што велиш, сево село ќе ни завидува. (Го чука по рамото).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МАРА: Прекрсти се, синко, и излегувај. (Го зема паничето со пченица).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МАРА: Прикасни ти, синко, налапај се убаво, на пат ќе одиш!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
БАБА АНЧА: Само гледај, синко, што побрзо да си дојдеш, да не ти венее невевчево.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
БАБА АНЧА: Ќе дојдам синко... Само да сте ми здрави и весели вие.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ако ли глава наведеш, чедо, пред турци јадачи, камен да синко залулам сега в твојава колевка.
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Тргна од чибукот и пушти неколку обрачи чад: — Што да кажам, бре синко?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Абре, и јас знам оти нема, бре синко, ама царот сакат свое, бре!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
