сигурен (прид.)
Тој не бега негде во сигурна страна, тој бегалец не е што потта го роси.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Денес, тој пее повеќе од секогаш. Ние сме сигурни дека за бргу ќе ни дојдат до рацете и нови, уште пообемни и побогати, збирки, нови рожби на нашата прочуена македонска народна поезија.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
- Има, сигурен сум, уште од турско време. Штом сме почнале, ќе завршиме. - Ќе завршиме, реков.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Бев сигурен дека и тој е разнишан од судбината на детето.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Бев сигурен дека не ќе може ништо да ми направи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ако му текне и на вој другиот да се жени, таман ќе а услагодиме!“ — си повторуваше Митра со страв на душата да не ѝ си слизне и снаа третана од имотот за која беше сигурна оти ќе ѝ остане.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И сега, кога беше сигурен оти е навистина слободен, му се отворија очите и почна да гледа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
А не е мала работа да фати човек две свадби во сабота. Сигурен му е лебецот за до другата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
А вака, не лути се, ама посигурен сум.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Сите, ефенди, - рече Бошко и, сигурен дека за Мирчета сиромавиот не ќе се лути и ако му каже, додаде: - само еден, ама толку е сиромав, што пес нема каде да го фати!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Кога беше сигурен дека не оставил ни искра, без збор и тој излезе по Лумана.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
„Тие, птиците“, чу. Не беше сигурен дека ги споменуваа птиците. Можеби му се чинеше само.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Молчи. Сигурна е во себе зашто ја научиле за одбрана пребрзо да извлече од ученичката торба пиштол и да пука во месо.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Беше пијан но сигурен во чекорите.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Беше сигурен:ја минаа шумичката и од еден скоро непреоден дол, заштитен со боцкави змии на густо збиени капини, излегоа пред студен рид, нем и пуст како тајна.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Невешта стратегија, ништо повеќе. Знам, колку и да се сигурни во методите: со нешто го трујат воздухот.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ќе појде кај својот началник кога ќе ѝ се здодее да ме чека, ќе стапне на првиот дрвен басамак и веќе не ќе е ни агент ни копнеж по шампанско. Еден сигурен крај, ништо повеќе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Но сите беа сигурни во своите сили и не веруваа дека ќе има некој смелост да им се противстави.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Го одобруваше ли тој потфатот, значи беше сигурен успехот, зашто тој имаше да го изврши со своите јаничари.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Отец Симеон смерно гледаше итро насмевнат со ноздрите. „Љубопитен сум и слушам“, рече. „Кој сте вие?“ Иван одговараше со достоинство на сигурен сведок. „Лекар сум...“ Не заврши.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
