сере (несв.)
— Мори, a серат кокошките, златна Боле. Какво растење!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Што правевме? Спиевме, мочавме, серевме... Тоа правевме кога не можевме да излеземе.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Никој не знаеше да чека ред. Многумина сереа крв.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
- Не сери ти оттаму, - викна пушкомитралезецот.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Зашто беше полуслеп и зашто беше толку остарен што не можеше да ги спопашка, дечиштата го тргаа за ресачката и го галатеа: Никола-серикола, врзи кучка за дирек; Никола удри, кучка сери, Никола бери!
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Пишувам срања, му се обраќам на вискито.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Ништо не ти верувам. Истите муабети, истите срања.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Ставаат секакви срања во хероинот во денешно време - како најчест загадувач го користат манитолот бидејќи ги има сличните особини на хероинот; манитолот е лаксатив.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Срање!, јасно дека нема ништо да научам!...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Оној кој го користи хумусниот клозет нема страв од смртта, бидејќи нашето серење овозможува наше повторно раѓање“.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Не можам веќе!... Дупката од газот ми се грчи... Серам во гаќи...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Не сум го убил белки? Срање!
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
За воспоставување на прекинатиот еколошки тек Хундертвасер размислува и подоцна, во својот текст „Култура на серењето- Свето серење“ (1979-1980).
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Група разулавени симопати се качува на бандери, скока од балконите и дрвјата, сере и моча врз минувачите.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ми го цица прстот... Не ми го цица веќе... Срање!
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Ти плачеше, со едната рака стискајќи го Навахо ќебето до градите и грабајќи по твоето бикини со другата, а јас се обидував да те успокојам со смирувачки фрази како, „Да му ебам мајката! Неверојатно срање!“
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
„Нели гледаш?“ рече Ренди. „Што е ова срање, бе тато?! Нели гледаш? Луд ли си? Што правиш?“
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Третина од сите работи што сум ги рекол или направил веројатно се банални клишеи, третина е тешко срање а третина се полни погодоци. Тоа е добар просек.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Тој ми се чини во ред - впечаток потврден со фактот што е тука.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Топло летно попладне е, зјапам во длабокото сино небо доживувајќи нешто што најдобро може да се опише како флешбек.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
