септемвриски (прид.)
Беше еден лилав септемвриски ден, за другите тој секако беше сончев и чист, доѕидуваа некакво банкарско здание во Букурешт, беше на највисокото скеле, остануваа уште неколку реда тули до чатијата.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Годинава, во првите септемвриски денови, необично застуде.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Таков е Солун, со неговите улици, сокаци и пазари, виден во еден септемвриски ден.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Опојните, кристални звуци што, преку ширум отворените прозорци на колипката, се протегаа кон ниско наведнатите гранки на костените, преплетувајќи се со отсјајот на носталгичното септемвриско сонце.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
18. На влезот седнал Војас од Кожанско и се топли на септемвриското сонце, небаре подник.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
За да ѝ избегам на бучливоста и на задоцнетата горештина во тој град на Егеј, и јас и сѐ што живееше или беше дојдено во него под вршник на септемвриски ден, влегов во старинарница во која, слични на живи кукли стари Американки во невозможни шарени ткаенини(„пура лана“ што би рекле ситните венецијански трговци но од чиста синтетика) на кои им изгледав занимлив за разговори или достатно сериозен за совет во купувањето на триптохон од оревово дрво со Богородица насреде, попусто, навистина попусто ја вртеа кон мене иконата,
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Наставничката предаваше, ја гледав внимателно, право в очи, веројатно мислеше дека сум многу заинтересиран, ама нејзините зборови летаа покрај мене и низ отворениот прозорец одминуваа надвор - во спокојното септемвриско претпладне.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Нејзиниот човек. Го помисли тоа лесно, без срам, прививајќи се до внучката, која, топло стуткана под ќебето, мирно ја преспиваше оваа тмурна, леплива септемвриска приквечерина.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Сончево септемвриско попладне... Доцна ноемвриска вечер...
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Гледам: куќичка, лозје, во преден план лозница со натежнати гроздови... во заден план жолта корија... најобичен септемвриски пејзаж, од најобичен календар - со дванаесет месеци, за секој месец соодветен пејзаж...
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Сакам да си играм со нив и да се борам со нив и да ги плукам и да ги тегнам девојчињата за прцлињата и да се ракувам со учителот и скришум да си ги бришам рацете од капутите во гардеробата и сакам да пораснам и да патувам и да се ракувам со сите луѓе од сиот свет и да се оженам и да имам многу деца и да одам во библиотеки и да земам книги и — сето тоа би го правел”, рече момчето гледајќи во септемвриското утро.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Во возот за Виена седнав еден септемвриски ден кога беше потпишано краткотрајно примирје.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Куќата беше тивка, кога докторот замина по патот со својата кочија, под мирното, сино септемвриско небо.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
6 Природата беше измиена од првиот септемвриски дожд што ден пред тоа обилно заврна.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
1. Љубовта на стариот Соколе Кипро се зароди токму овде, пред Боцевата берберница, каде што тој дошетува и сега, рано, во ова септемвриско утро.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Пред одржувањето на септемвриската средба во 1997 година на сите амбасадори на Франција во Париз, претседателот Жак Ширак прими во аудиенција во Елисејската палата неколку од двестете дипломати.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Затоа тој така жедно го чекаше овој септемвриски ден кога се отвора гимназијата, и еве го сега рано кај се шетка горе-долу покрај Боцевата берберница.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Убаво е ова септемвриско утро. Ноќеска врнеше. Рекчето довлекло нов песок, мазновлажен.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Заспа. Беше топол септемвриски ден, но јас знаев дека нејзе ѝ студи, знаев дека тој студ ја тера да сонува зима и мраз, сонува како е оставена некаде сама, и на неа паѓа снег.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Беше септемвриски ден кога во нашиот дом дојде еден од синовите на братот на мојата пријателка Клара, и ми кажа дека таа умрела во психијатриската клиника Гнездо, во која живееше со години.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
