сендвич (м.)
Би испил аператив, сендвич со сланина, и би изел литар добро бургоњско вино.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Во понеделникот Димче ѝ рече на мајка си: - Мамо, во последно време не се најадувам со еден сендвич, те молам да ми даваш по два.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Во Прага се пие пиво на секој чекор. Во пивниците, на долги столови, како некогаш, со парче салама, сендвич или „дунајски“ колбаси или пак со унгарски гулаш.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Верувам никаде на други места не се прават и нудат толку сендвичи, како овде во Прага. Цели купишта.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Сѐ беше силуетно, сѐ задимено, се локаше пиво и жесток алкохол, но на мое изненадување и овде сендвичите беа без салата.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Извади од ранецот два сендвича со маргарин и салама и откако се најадовме и се напивме вода од реката, дедо ми почна да ми раскажува.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Пославме шарено чергиче и Тета ја отвори плетената кошница во која имаше сендвичи, колачи, овошје и сок во термосот.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Се потсеќам на зборовите на пријателот, сепак со задоволство загризувајќи го богатиот сендвич со шунка и домати, додека околу мене уважените учесници на собирот „Литературата и општеството“ весело наздравуваат до следната средба. – Колега, јел видите ово јебозовно дупенце – ми се обраќа новосадскиот професор, експерт за културолошки дилеми, но јас веќе отсутен, ѕурам на друга страна, во девојката во црн фустан, што лебдее меѓу потните гости како ластовичка во белузлавата магла на летната квечерина.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Куќата сега ми е само од хоризонтали така што јас во неа сум како парче месо што секој час може да се најде потиснато во сендвич.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
„Сендвичиве ги прават многу подобри од порано.“
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
На една маса шишиња од и со виски, шише ракија, празни лименки од кока-кола, празни кутии од цигари и кеси од сендвичи.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Пуштаат стомаци избегнувајќи ги скалите, јадат смрдливи сендвичи, пушат цигари, се муртат земајќи воздух при укањето на нечии нееманципирани потни жлезди.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Или пак, ќе се скрие зад вратата и гласно ќе го џвака својот омилен оброк, трева во сендвич од луѓе.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Седи со него крај лебедовото езерце додека некој не ѝ даде четврт долар, сендвич, тукушто купена вреќичка пуканки. Едноставно ѝ ги подаваат.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Верувам дека од никаде, ама баш од глувотијата на оваа мирна улица се појави брат ми, рус и висок, во фармерки и кожена винтјага, и непоканет почна да зборува, неконтролирано мавташе со рацете, се закануваше, караше; за пет минути колку што ломотеше сигурен сум дека сѐ ми извади низ нос, па дури и сендвичот што набрзина го имав излапано во гадното шинобусиште.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Ме праша дали сакам нешто, чаша вода или сендвич?
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Брзо ги изџвакавме нашите сендвичи и излеговме надвор.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Од визбите беа донесени душеци и распослани насекаде по ходниците, а оброците се состоеја од сендвичи и кафе „Победа“, што на колички ги разнесуваа вработените во кантината.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Го следев јас него, ќе се врати од училиште, ќе си направи еден голем сендвич, ќе го излапа набрзина и ќе се затвори во собата.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Касна два-три залака од сендвичот. Му се повратија силите. Им се врати на трите сиџили. Нешто читаше, забележуваше.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
