семејство (ср.)
По година две, деца ќе дојдат. Тие уште повеќе ќе го врзат за семејството… И ете ти домаќин човек! Да, не погрешив…
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Хегел е роден во Штутгарт на 27 август 1770, во пруско бирократско семејство, и го започнал школувањето како и секој чиновнички син што се подготвува за бирократска кариера.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Некој од улицата удавил во нивниот бунар мачка унесреќувајќи го ова семејство повлечено во четири ѕида.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И долго и широко ќе почнеше да ни расправа за јуначкото семејство Караѓорѓевиќ заповедајќи ни да носиме црно платно на јаките. - Треба, придавки, да разберете.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Знаејќи дека жителите од улицата ќе почнат да се собираат и дека неговото семожно семејство барем за прво време не ќе ми остане должно, се изгубив.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Осумнаесет години го хранеа тие три предмети и него и неговото многучлено семејство.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Па таман толку еден среден орач наоѓа во Витолишча што кале цела година по полето со сето семејство.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој служи за подниците, а каде што семејството е многубројно и не ги збира сите да спијат по катиштата, им фрлаат по некое рогузинче на децата навечер за спиење, додека блиското семејство, мажот со жената, и по некое дете, спијат пак на рогузина и козинаво покровче, по катиштата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Една група од десетина семејства од тврдината Пешта пребегаа дури преку Црна и засели ново селиште кое го нарече Пештани.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Тој почнуваше од малото селце Соколово на Дрина кај Вишеград во кое околу 1505 или 1506 година се роди обично машко дете во едно сиромашно селско семејство.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Немаше семејство да не приплоди барем четири, пет, шест деца, а не беа ретки и такви што водеа и по десет – дванаесет.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Сето ластовичино семејство долета живоздраво и застана на расцутената слива.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Таа ноќ старата ластовица и нејзиното семејство преспаа кај најблиските соседи, под стреата на соседната куќа.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Ластовичиното семејство што живееше во гнездото под стреата, се готвеше за пат.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Откако го сторија тоа, младичот рече дека тоа добро ќе им дојде на сите работници, што имаат деца во своите семејства.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Но кога им се народиле синови, па од синовите внуци, почнала караницата меѓу семејствата, која од ден на ден станувала сѐ поголема.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Веројатно во исто време тагуваа уште многу семејства во градот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Не му беше сосем по волја на Бојан ова рано излегување, му се спиеше, но не можеше да му противречи на чесниот старец, а и знаеше што значи за целото негово семејство загубата на едно теле.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
— Племната, деца, ваќајте а племната; ако можите во сламата да се позатоплите, друго чаре нема, — им советуваше дедот Бале на своите десеттина членови од семејството.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
За тоа тој го напушти своето семејство, а не да седи некаде во темница и во бездејство.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
