светилка (ж.)
Светилките матно светеа, беа многу послаби од пламенот на карбитените ламби под кои уличните трговци продаваа костени, семки и ореви.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се згрчи зад куп тули и остана неподвижен и самиот како дел од сивите урнатини, безобличен на круговите на џебните светилки, за подвижните светкави дамки зад него.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Светлоста од слабата светилка не се одразуваше во неговите мртви очи.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Темнината везеше врз нив влажни шари. Околу матниот живот на уличните светилки се роеја игличести, капки, проѕирни бубалчиња.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ја запали светилката и појде да го замрачи прозорецот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Далеку треперат слабите светилки на градот. Сепак не се толку слаби.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Тука се кинеа нишките на свеста како лента на безвучен филм а продолжуваа пак под една улична светилка.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Славчо често гледаше во далечните мижуркави небесни светилки.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Но ова - како ветар да дува во вашите глави, братчиња.“ Кога ја запали светилката, браќата му се сторија ситни и жални.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Го виде раѓањето на градските светилки и се сети на една крчма во која како крв шумеше бела ракија. Побрза наведнат и исклештен како вепар.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
А Сатурн со рака можам да го докачам.“ Последната светилка остана зад нив.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Го праша еден од работниците својот сосед, којшто се мачеше на слабата светилка на огнот, да вдене дебел конопен конец во тенка игла.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
А има и нешто ново - електричните светилки наредени во далнината на булеварот. ...
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Арсо е сам во тесна теснина, светилката е угасната, но тој ја гледа јасно карпата таму на неполни триесет сантиметри.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Се допира до мене, ме фаќа, открива и со џебна светилка ми блеснува в лице.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Потоа светилката ја симнува на самарот и шета по него.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Пред светилките имаше испреплетена со жици, голема сива кутија, налик на сандак.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Светилката се пренесе и на него.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Кутијата бучеше и во неа светеа уште неколку мали светилки со црвена и бела светлост.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
На карпата во пештерата висеа две електрични свтилки, ја осветлуваа целата пештера.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
