роднина (ж.)
И ја фанал за косите и ја испадил сос детето. И она отишла у еден роднина.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Глас Далеч од баштина, далеч од роднини, Не в чужда за мене земја, В полјани китнести, зелени долини, Самичак в планина шетам ја.
„Пeсни“
од Рајко Жинзифов
(1863)
Што си дошла ти самичка без сина, без штерка или немаш ти роднина, иста кукавица?
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Али нему ја не можех душа да му дадам, станах, каних два-три попа, збраха сја роднини, дојдоха и познајници, врстници- момчета, кренаха го на носила, носат го на рамо; и на гробиштата тамо поп молитва пеја, па го од носила зеха, пуштиха го в гробот...
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
По малку влегува Темјана облечена во невестинска облека придружена од девојки, роднини и други.
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Ти роднина ли си ѝ? Не ѝ одговорив; ја заобиколив и ја отворив вратата без да тропнам.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Го поиспцуја Пушмарка што им ги сменил дарчињата, но и тие се согласија со неговото разбирање: нели се бакшиш, какви да се — роднините нема да им фатат теклив.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
На Пуловец, на границата, им „удри еден залп" на Србите што бегаа за Грчко и со две три момчиња, свои роднини, слезе до Бешишча и му отиде на поп Илија.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
„Стрина Маловица го завршува наречувањето: — Слушајте, слушајте, татко и мајка и сете роднини.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ќе ги дотерам татка ѝ, брата ѝ мајка ѝ, сета нејзина роднина пред неа ќе го викнам џелатот.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
А не беа никаква роднина. Соседи. Само добри соседи.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
- Сега е нашето, а за свадбата зетот да му мисли... - благо и радосно ги одбиваше татко ѝ на Викторија роднините, кои по секоја порачка викаа „доста е“, „многу е...“
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Го наследија близнаците Крловац од некој свој роднина добротвор и наследија една колиба со многу ненужни предмети: дрвена вила, дрвена лажица, дрвен чанак, дрвен триножец, земјана стомна, земјено грне, стар календар со избледена слика на некаква кралица и сѐ така нешто бесцелно и без функција во еден живот на кој му припаѓаа - колекција на разнобојни срчи од прозорците на некоја градска црква, урната во војната, китка суви непознати треви, куп черги, војнички шлем, карбитена ламба.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Првото што го рече, кога ја постивна возбуденоста во градите, тоа беа зборовите што ѝ ги промрмори низ заби на жена си: - А ти пак... роднините...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И на жена си, која го молеше да им каже барем на најблиските роднини, тој напорки ѝ рече: - Ајде, мори... Нема чергари да водам во Охрид...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тој ме предаде на еден борец и ме испрати во едно блиско село до нашето, кај негови роднини.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
И тие сега веќе беа побратими со смешување на крвта; тоа го носеше она неговото зрно во прекрасно скованото грамадно тело на неговиот прогонуван роднина.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Минаа неколку недели... Гоце во Кукуш се извиде со роднини, пријатели и другари уште од своето детинство.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
По сандакот одеа неколку мажи и стари жени, преврзани во црни шамии, роднини на покојникот.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Имаме еден пријател и роднина тука во затворов. Сакаме да го видиме и да го посетиме...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
