ров (м.)
Таму во ровот тие нема да ти бидат нужни.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Пет жици и ров? Значи, војна, реков.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Не е чудно скоро да ти дојдеме в град, затоа направи скица каде се германските ровови и утврдувања, каде и колку јачина војска има.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Како што го фрли така изрипа од ровот како да се фрла во безсознание.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Потоа веднаш слегоа во длабок ров и долго одеа низ него некаде право попреку.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Колку што малку видуваа, толку многу мислеа. Со никого не се мешаа;секогаш кога ќе можеа претпочитаа да се пласнат некаде на дното на ровот и така со часови да молчат.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Зашто разбрав во болницата: тие што останале во ровот, веднаш по моето пренесување во болницата, изгинале од гранатите...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ако не скокнев над мојот другар да го засолнам кога падна гранатата во ровот, немаше да ослепам...
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Квечерина ја раздиплуваше известената војничка карта И на неа се мачеше да го распознае својот глас Врз полегнатата војска низ полето Ја корнеше мовта, го соголуваше камењето на тврдината Раскопуваше низ полето, ги чистеше рововите, И некаде на залез, студен ветер кога надоаѓа од замаглените ѕвезди, Тој долго стоеше простум и со војнички поздрав сам си ја пееше песната некогаш што ја пееја неговите момчиња: Отвори ја вратата, можеби ноќва ќе се вратам...
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Излегува од зад трнот магарешки,пред ровот, еве вака, колку дваесетина чекори од мене. Ја гледам,се облекла во невестинска облека.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога го врзав крајот од ортомата за елата, ми пријде еден албански наредник и, помагајќи ми да ја врзам ортомата ми рече дека владините војници вчера слегле од Стените, го зазеле Крчишта и веќе копаат ровови на ридот Синадеврид. Ги знаеш тие места, нели?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
До мене гинеа Грци, како што до нив гинеа нашинци во истиот ров.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Гол. Ни грмушка. Копаме ровови. Ветрот навејува снег.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Западнал така меѓу аскерот но без своја волја и распонот од Кукулино или од некое соседно село Констатнтин Цапар, вдовец со две деца, незаштитен да трча под фес и со предолга пушка кон топови алафранга и кон српски стрелци но со надеж дека ќе ги прерипа плитките ровови и ќе им се врати на Али Ризовите војници.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
И копаме ровови, сечеме дрвја и правиме засолништа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се префрливме на планината Тамбури, а ваму немаме ни ров ни бункер, што се вели, никакво утврдување.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Постојано се пука и не можеме да излеземе од ровот, ниту тој може да дојде кај нас...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Но моите другари во рововите мислат дека бегам, дека дезертирам и пукаат по мене...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Под нас долу е езерото, но не смееме да излеземе од рововите, зашто постојано се пука...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
На источната, југоисточната и северната страна од градот се наоѓаат длабоки ровови.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
