риење (ср.)
И се редеа деновите и ноќите на постојани средби, планови, риење под земја со овие груби силни луѓе, потоа динамит... неговите мисли овде плахо запираа.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И токмку кога реши да заврши со ова бесцелно риење по трупот.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
