рецитира (св. и несв.)
АРСО: Што велиш, нашето ти е како во песната. (Рецитира тихо претпазливо.) Иди у гора — вуци, слези у село — Турци, влези у црква — светци, излези вонка — слепци, влези у куќа — буи, излези вонка — муи.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Неколку истрели плус еден и една смрт на раб на светлоста од автомобилските фарови, а само малку пред тоа Германецот го рецитираше Гете и само малку пред тоа јас мислев на гладиоли, на стебла, на роса.“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Таа се кикотеше, тој искинато и грлено рецитираше бо-гат-ство.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Арсо прошетува со светнатите очи над главите на луѓето и забрзано, како да рецитира, во еден здив одговара.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
„Велат дека смртта не е несреќа“, - бргу рецитира Глигор, и додава: - „Ако тоа се однесува до мене тоа е сосем на место.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тој почна да ја рецитира: „Качамак, качамак, вчера јадев, денес пак! Ама уште што сум јак голтам топол качамак!“
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
А и Христина, навистина, ги заслужи, рецитираше и глумеше многу добро.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Зарем да нема никој свој во салата, блиски очи што ќе те храбрат кога ќе се јавиш на бината, што ќе се израдуваат повеќе од очите на сите присутни кога ти ќе излезеш, кога ти ќе рецитираш...
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Кога јас рецитирам песна за морето и морнарот, кој ништо не се разбира во поезијата, ме поправува, јас сум му благодарна.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Блед, испиен, силно возбуден, со двете раце силно притискајќи едно малечко листе, нешто на глас мрмореше, изговарајќи збор по збор. Рецитираше, твореше.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Во болницата одевме секој ден и на ранетите им пеевме песни и им рецитиравме стихотворби. Со „Македонската крвава свадба“ не стигнавме.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
- Да не ѝ се случило нешто лошо, нешто страшно? - си мислев, но пред Бреза се преправав дека сѐ е во ред и како навиен ѝ ја рецитирав песната за Цуцул и говедата.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
- Ќе издржиш до пет часот додека да се разбудиме, ѝ одговори мајка ми како што ѝ одговара секој пат кога Бреза „ја рецитира својата позната песна“.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Дури и ми рецитираше како започнува романот, но јас не можев да ја слушам.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Отпочнува, кој знае која по ред, верзија за животната љубов во приказнава на мојот мелодраматичен пријател, кој, гледајќи низ мене, продолжува да рецитира: - Летото ни беше климакс.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Немаше час, немаше ден да не го скорне Дудан: - Ајде Дудан читај; ајде Дудан сметај, ајде Дудан рецитирај.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Едните пеат, другите рецитираат, едните раскажуваат приказни, другите ги имитираат едните...
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
33 Професорот Фред рецитираше: „... и кога стана, нашиот предок ја одвои муцката од земја, па таа се исуши и заздрави.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Ја бирам оригиналната верзија, познат текст од хотелската соба во Јокохама кога ми рецитираше онаа прва ноќ во креветот.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Сите предмети ми одеа убаво. Многу беше задоволен кога ќе рецитирав.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
