рерна (ж.)
Нешто му мирисаше на убаво. Тој ја отвори рерната на електричниот шпорет, да види дали таму нешто не се пече.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Од рерната избувна густ чад и ја исполни кујната.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Митко ги поведе пожарникарите в кујна, ја отвори рерната и им покажа: - Еве, изгорел!
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Пак ја отвора рерната.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Ја подотвора рерната, го свртува плехот.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
А тука, уште во подготовката, секоја етапа е преполна со впиени слики: месарот што во бела престилка го мерка рибичот кај кичмата, па вели – „земете го подобро, газда Павле, бутот, преседен е само ноќ“; потоа, месењето леб „на помеко“, со топчиња тесто што дебелички и масни се распоредуваат по обелената површина на масата, за повторно да се спојат во сладострасна, леплива прегратка; додека тестото стасува, месото, во коцки, се брашни со црн пипер, црвен пипер, сол; Потоа боцкањето – топејќи ги прстите, дедо во тестото, сјајно од свинска маст, издлабува кратерчиња за да го смести месото; потоа, на тепсија, во рерната, пастрамајлијата се крчка, бабри, воздивнува.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Кога се вратив мачката стоеше пред рерната и го набљудуваше месото што полека поруменуваше.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Низ чадот што излегуваше од рерната и низ мирисот на изгорено можев да го помирисам неговиот здив.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Кога го ставив крвавото и засолено месо во тавата и потоа во рерната бев пресреќна што сето тоа заврши.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Рерната веќе беше загреана на 150. Ја стави рибата во неа.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Женската рака, создадена за задоволство, таа поезија во движење и продолжен орган на нејзината мечта, до пред малку веројатно лупела кромид собирала ронки од тепихот, или ја чистела рерната со жица.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
И од трета куќа уште „бакин прашак“ се позајмуваш и, ако имаш рерна и струја го печеш, па со крпа покриен, го вадиш на пенџере да се лади и да замириса.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
