резонира (несв.)
Така резонуваше поп Петко. А така му советуваше и на даскалот Бина.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
А тој резонира и вака:- ако не се врати во Скопје, градот губи еден помодерен специјализиран сервис и, веројатно, и вработување на неколкумина луѓе...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во тој контекст би морал да го цитирам Монтењ: „Ги сакам селаните, тие не се толку учени за да резонираат наопаку”.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Две верувања во два различни бога се невозможни, резонираше татко ми. Со тоа беше начисто.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
А кај нас, резонираше Чанга, навистина се посебни условите во изградбата на социјализмот, па затоа козјото прашање треба правилно да биде решено.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ако Бог не постои, зошто тогаш немир, борба против возвишената сила, борба во себе, резонира таквиот атеист.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Марија трепереше... Очекуваше на сличен начин тој да резонира во врска со детето...
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Колку порано се пристапи кон оваа проблематика толку подобро затоа што после долги години ебавање у мозок тој може да стане полуактивен и импотентен за да резонира, односно да биде сексуално дисфункционален и неупотреблив.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Дарко му веруваше и веројатно ќе му се довереше ако припаѓаше на некоја од групичките на политичкото подземје, барем така резонираше Александар.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Така ќе резонираат повеќето гардиски офицери. Посебно помладите.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
