расцеп (м.)
37. Инж. Христо Станишев е член на ВМОК во Софија, а по расцепот на “врховистите” (1902) стана претседател на Врховниот комитет што го поддржуваше ЦК на ТМОРО и издаваше и свој весник под истото име “Реформи”.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Знам дека има некој расцеп во грчката партија по однос на македонското прашање, но не знам што да верувам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Оргазам е можен и тогаш кога постои расцеп во психичката сексуалност, како кај повеќемината перверзни, и може да биде знак на патолошка психичка организација.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Одреден дел на неразбирливост на говорот и на постапките на шизофреничарот ќе ни бидат поразбирливи ако се потсетиме дека во него постои примарен расцеп уште од шизоидната состојба.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
4. „Внатрешното” јас самото станува еден расцеп и го губи сопствениот идентитет и интегритет.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Премногу долго во Југославија лажната стварност ја потиснуваше реалната состојба на работите, па не е ни чудо што сега се заканува психотички расцеп.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Сликата на пророкот за него е противтежа на хаосот во кој живее, возвишен регулатив на неговата контингентна историска егзистенција. Расцепот меѓу нив е привиден.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Во произведувањето на нацијата како нарација постои расцеп помеѓу последователната, кумулативна временитост на она педагошкото и повторуваната, рекурзивна стратегија на перформативот.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Нивниот душевен расцеп е подлабок од обична регресија кон пониските степени на психичкиот живот.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Човек и не е друго освен тој расцеп во кој го живее својот индивидуален и општествен живот.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
„Тој лом со природата е на страната на жената, а присилната активност на мажот во крајна консеквенца не е ништо друго туку подвоен обид трауматската дупка од тој расцеп одново да се затне.” (Славој Жижек) Антигона, значи, а не фантазмот на библиски пророк, е вистинскиот узор за модерната интелектуалност.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Фрли го што подалеку, натфрли го
јадливо, разјадливо
- не плукај, подголтни -
да нема мера расцепот
во овој расчепен разговор
јаз-говор, јас-говор
пред овој исплазен јазик
при таа жега во умот
нишан на нишан
јас на ти.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Нишан
(поделено јас)
Договор е јаболко да не клаваме
во разговорот - кутија отворена:
раздорот, пан-доратот
на мегдан сам ќе дојде
во ситен кас, ненасит
јаболкото е за по дома
уште повнатре
за интимни дела
(пред употребата добро да се одмери)
уште повнатре
во умот без него
-една глава сто ума-
расцеп на личноста, пизма без име
како јас-бол, како разроко јас
поделено јаболко: поделено ти
камен-меѓник (кај и да погледнеш!)
во мојата нива коренот
во твојата плодот
а сенката паѓа на сите страни
на светот, АДАМ.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Тоа го означило дефинитивниот расцеп во ВМОРО и почетокот на бројните меѓусебни недоразбирања, судири и убиства.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
Вдлабнатите очи му гореа под веѓите, кои личеа на стреи, коцкестата брада со расцеп му беше издадена нанапред, а кожата на безмесните вилици му беше цврсто оптегната.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Расцепот откриваше само мал дел од она што се нарекува божји дар на женственоста.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Да се третира неавтентичноста што му е вродена на секој општествен израз на чувство како нешто помалку од трагично, да се одбива да се види во неа нешто помалку возвишено од грепкање по границите на смртноста, значи да не ѝ се дадат нејзиното целосно човечко значење и нејзината целосна човечка тежина, да се одбива да се признае како она што трагедијата тврди дека е: имено, погубен знак за длабокиот и болен расцеп што машката кавга со небесата или со таткото го отвора во самиот поредок на човечкото значење – симптомот на егзистенцијална криза што ја доведува во опасност самата општественост.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
