расудување (ср.)
Така разбирајќи го долгот кон татковината, јас се решив, прво, да го изложам моето разбирање на народните идеали на Македонците во еден ред расудувања, прочитани во петроградското Македонско словенско научно-литературно другарство „Св. Климент” 1, а после и да ги напечатам во оваа книга, каде што се поместени и расудувања непрочитани во споменатото другарство.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тие се расудувањата на Бугарите. Но ние, ако застанеме на самостојно македонско гледиште, ќе треба да го речеме следново: Бугарија со нејзиното русофилство не им направи никаква услуга ни на Русија ни на Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Исто така, можеби некои Срби во моите расудувања за непостојанството на народното име кај нас ќе најдат потврда на мислите на проф.Миловановиќ, којшто докажуваше во „Дело” дека треба Македонија да се подели помеѓу балканските државички, зашто не претставувала ниту географска, ни етнографска, ни историска целина.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Постариот внук му се обраќа со плачни очи: - Изворите на нашите фантастични претстави за младоста избиваат токму во оној стадиум на животот кога годините ги разурнуваат развиените форми на апстракција и посредно расудување, Дедо, (во меѓувреме дедото мора да седне, зошто помалото внуче му ја отсечува едната нога до коленото), наивно е да веруваш дека твоите спомени ја чуваат младоста неизменета.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
И како и секој споулавеник што од дните на разумни расудувања крие во себе итроштини кои го бранат и му даваат сила во некои часови, смерно се наведнал.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Татко ми молкум го прими ова логично расудување и тоа можеби беше пресудно што ја купи козата и ги одложи црните мисли за во иднина...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Дали таа содржи какво и да е експериментално расудување за фактичките прашања и постоењето? Не.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
А Хјум препорачува за секоја книга да се запрашаме себеси „Дали таа содржи какво и да е апстрактно расудување за квантитетот или бројот? Не.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Тоа не беше лесно. Беше потребна голема моќ на расудување и на импровизација.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но јас сепак сметам дека во случајов со нив повеќе раководел стравот одошто разумното расудување.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Мислам дека како резултат на таквото негово расудување можеше да уследи сожалувањето или пак омразата.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
- Единствен проблем се чини е тоа дека како резултат на добрите и мудри расудувања Иван се најде в затвор? - ме свести суровиот заклучок на Даскалов.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Оваа последна година, кога конечно прифати дека започнал да живее во воено време, во време на војна, тој ја согледа и ограниченоста на својата човечка природа и на она во неа што се нарекува разумно расудување.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Таа во тетката Перса ја виде тетка Евдокија од Прилеп, не само по добрината и расудувањето, туку нејзе ѝ се пристори како да се сестри близначки.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Ги потчинува на аналитички расудувања двата алармантни краја на постојната приказна за егзилот: бегството од Албанија и мечтата за враќање во роднокрајот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
3.
Разбирање и вера
Ти се чини како да ги разбираш
празните места во историјата
темните периоди кои страдаат
од недостаток на материјални
докази и сведоштва.
Како да го насетуваш
топлиот бран кој доаѓа
од задграничните
предели на раз-умот
кајшто расудувањето се слева
во едно
со верата.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Познати ми се случаи на таква парадоксална логика, инверзија на нормалното расудување.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Она што е уникатно според Хабермас е медиумот на оваа политичка конфронтација, односно јавното расудување: „Буржоаската јавна сфера може да се сфати пред сѐ како сфера каде приватните лица се здружуваат во јавност; тие наскоро тврдеа дека јавната сфера регулира одозгора наспроти самите јавни власти, за да ги вклучи во дебата во врска со општите правила кои ги раководат односите во основа приватизираната но јавно релевантна сфера на стокова размена и општествен труд.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Изгледа стануваше збор за она поместување на несвесното од едното ќуше на расудувањето во друго.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Во разговорите, Буле се истакнувал со своите закачки, местенки, а Андриќ со мудрите расудувања и уште помудрите реагирања на местенките на Буле.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
