растресе (св.)
И затоа Митра се „поткршна"; си обу нови калци, нови чорапи, опаша нова фута, си го врза кадифеното гушалче; ресениот ќилим го префрли преку глава, ги растресе цулувците, ги поначешла кркмите и отпред дојде променета, макар кошулата да не ја смени.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Одамна потиснати и заглувнати немири - нагло го обзедоа и растресоа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Страшна грмотевица ја растресе земјата.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Тој ја напушти стражарницата и му се врати на езерото без кое не можеше: ги оптегнуваше мрежите на диреците крај куќата, ги чистеше од тревје и алги, шеташе со прстите по нив како по жици од харфа потпевнувајќи си; кога ќе му дојдеше дремката, легнуваше на песокта крај езерото, и додека тоа тивко, како некое жужаленче жужаше на песокта, тој тонеше во длабок сон; спиеше сѐ додека на зајдисонце не му затропаше добитокот што идеше од пасење и навраќаше да се напие вода; а кога ќе легнеше поднапиен, тогаш ни тапани не го будеа; стануваше кога некој од домашните ќе го растресеше.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
- Да се растресе сиот негов живот, - ќе речеше татенцето и почнуваше да раскажува. Од под пазува му паѓаа ордени.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
И одеднаш, се околу се растресе, разѕангари.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Мене телото ми го растресе немир. Каков карактер сум јас, со оглед на црните луѓе, се запрашав.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Замолчи веќе еднаш и стави нешто за јадење на масава. Оној воз ми ги растресе џигериве.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
И запамти! - таа пак го фати за брада, го растресе, стрвнички му се загледа во малите гурелави свински очи, му се закани со прстот од слободната рака, мавтајќи му пред нос: - Да запамтиш еднаш за секогаш!
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Лесно растресе крилца.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
