распространет (прид.)
Од дотука реченото се гледа: прво, оти ако по нашите сегашни етнографски сфаќања на Балканскиот Полуостров, особено на централниот и југоисточниот негов дел, т.е. во денешна Србија, Бугарија, Тракија и Македонија имало и има само две словенски етнографски единици – српски и бугарски народ, тогаш тоа уште не значи дека нема, немало и не може да има друга словенска единица, а напротив, дека нејзиното постоење е во пределите на возможното и на реалноста; второ, дека во Македонија нема две јужнословенски народности – српска и бугарска, а напротив дека во неа има само една народност со свои особини, коишто или претставуваат нешто оригинално што се нема ни кај Србите ни кај Бугарите, како што е, да речеме, со многу особини на македонските наречја, или нешто што се има и кај Бугарите и кај Србите или коешто се има само кај Македонците по краиштата на нивната татковина и кај Србите, или пак по нив и кај Бугарите, и дека од тие особини на Македонците, како дел од словенската група народи, најмногубројни, најраспространети, заеднички за сите Македонци, значи и најважни се тие особини со кои Македонците се одличуваат од другите словенски народи: по нив Македонците фактички составуваат одделна и самобитна словенска народност, иако за неа денеска не се зборува во науката и во секојдневниот разговор; трето, дека причината за тоа игнорирање и затемнување на постоењето на македонската народност се крие во постоењето на името „Бугари” во Македонија во етнографско значење и во експлоатирањето со него од страна на Бугарите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
43. Православјето – најстарата, најраспространетата и основната религија на сите македонски народности, за сожалување, сосем ја загубило од видот својата главна цел да сее братство меѓу народите, да ги облагородува срцата на верниците.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
136. Таа задача би можело да ја исполни западнобугарското или шопско наречје, да не беше малку распространето и со многубројни оригинални особености што се немаат во другите наречја во Бугарија, Тракија и Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Распространета низ целиот свет неа ја знаеја сите општества – оние кои живееја од ловот и оние кои сега живеат од електрониката.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Српскиот правопис, кого српскиот јазик успешно го одвои од некогашната руско-славјанска мешавина, ќе им го открие и ќе им го омили на Македонците нивниот роден дијалект и ќе ги отуѓи од тешкиот и заплеткан историски правопис со кој се служат Бугарите и како попроста и поуслогодена работа ќе ги разниша кај народот најдлабоките корени на бугарската пропаганда и на бугарската писменост кои Бугарите ја имаат широко распространето.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Фер би било да споменеме дека многу повеќе се работи во првата и третата категорија е многу повеќе распространета, отколку во останатите две, и покрај тоа што не постои доволно систематичен пристап во изучувањето на историјата на преведувањето и повеќето од истражувањата на преведувањето и лингвистиката се изолирани од главниот тек на студиите за преведување.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
135 ОПИУМ И ОПИЈАТИ (OPIUM AND OPIATES) Форма: опиумот може да се пуши или да се голта иако опијатите кои се во форма на прашок, можат да се шмркаат, пушат или да се мешаат со вода и да се внесат интравенозно. (Види кај хероинот, најшироко распростанет опијат, поради што и одвоивме посебно место во овој прилог) Времетраење на дејството: до десет часа, во зависност од дозата и начинот на употреба.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
И во Шпанија и во Франција мошне рано бил распространет “петраркизмот”, барем како прециозна дикција.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Ќе го земам примерот со МТВ. Како единствен јавен ТВ-медиум, за оваа куќа постои распространето мислење дека е херметична и конзервативна, и дека опстојува како полумртва институција.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Сместен во Поградец, град во кој диктаторот сакаше да престојува секое лето, новелата на Кадаре прикажува еден голем албански поет јадосан од режимот, чија последна слобода, поради немање можност да одлета или да отплови, поради неможноста да ги види своите дела широко распространети, се состои во неговото вљубување за последен пат и покрај одминатите години.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Нашата рода беше надалеку распространета.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Кога уште еднаш се исправи, канџестата шепа почна полека да се повлекува, оставајќи ја зад себе распространета и долготрајна болка, предизвикана од почетната претрпена повреда. Но болката не исчезна целосно.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Оваа ригорозност се должи на широко распространетата практика на работодавците да не плаќаат придонеси од плата.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Причината за тоа во голема мера се должи на широко- распространетото прифаќање на митот за транзицијата.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
А во периодот Бунроку (1592–1596) навиката на пушењето била толку распространета, што во тоа време настанал и овој пасквил: Работи без дејство На мажите е законот против пушењето, Законот против ковањето лажни пари, Царскиот глас самотен и гаталецот Гентаку.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Ранетиот Гарибалди се мачи да не офне оти во Пиза озборувањето е прилично распространет спорт и од едно обично офкање мигум се прави претсмртен вресок.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Тој ќе ги издвои следните најраспространети заемки: ќересте, градежен материјал (од персиски kereste); зајре, се употребува за означување градежен материјал, но и за храна, јадење, прехранбени артикли (од арапски zahire); тула, тугла, печена, фабричка цигла (преку грчки, односно латински tula); ќерпич, непечена, туку сушена цигла.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Се разбира дека не може да има поголемо проклетство отколку животот на непреодната граница, ја прифати Татко мислата на Камилски но на Балканот, уште пред падот на Османската Империја, била распространета мислата за трагичната филозофија на курбанот, односно на жртвата, која насекаде на Полуостровот и надвор од него прераснува во култ. Некои говорат и за Балкан-Курбан.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Дека геј- мажите имаат посебна, нестандардна приврзаност кон одредени културни предмети и културни облици е онаа распространета, неоспорувана претпоставка што е во основата на голем дел од американскиот популарен хумор.5
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
До крајот на 1960-тите, антропологинката Естер Њутн можела сосема опуштено да зборува за „распространетото верување дека хомосексуалците се посебно восприемчиви за естетските и за префинетите нешта“.10
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
