распетлан (прид.)
Пролетниот повеј што иде од морето му ја мрешка косата, му ја полни пазувата преку распетланата кошула со пријатен скокот, фиука во ушите и одминува во правец на градот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Живеевме, живееле, живеат со страст на бујна грива Во убоста на утро со кошула распетлана до кожа.
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
