раскош (м.)
На нејзината белина светот полетува во некоја своја сонувана залебденост, блескоти со својот раскош, како невеста во своите срми и во своите чипки, понесен од онаа тивка, полна мелодија на месечината, замечтаен во оние длабоки, сини катчиња на сенките.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беше згора над таа модрина, високо горе, заедно со тоа заискрено утро, ѓаволски добро за лов на диви кози, со сиот тој тврд снег и со сиот овој раскош на разденувањето.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Кога се сврте зад себе го најде она свое јаренце исправено на високите, тенки ножиња, скаменето, како споменик на убавината и на невиноста на дивиот свет, несфатливо далечно од него и залушано кон таа ведра ноќ, целото потонато во одбирањето на сите нејзини шумови, настрхнато на нејзината белина, а во неговата стојка како да беше собрана и сета белина и сиот раскош и му ги носеше и во таа малечка собичка, во тој малечок заграб од белото пространство на дивината.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тоа значи раскош, а ние често го велиме тогаш кога нешто е непотребно.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Нема раскош и удобности како на „Златните песоци“ и на „Сончевиот брег“, но сонце, воздух и вода има во изобилство, а тоа го нашол секој од десетиците и стотиците илјади летувалци.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Се разбира, не е само раскошот единствената причина да се видат обата дворца, туку уште повеќе и фактот што низ нив се гледа релјефно раѓањето и пропаѓањето на едно царство, особено убаво предадено низ портретите на падишасите, сместени во една галерија на „Топкаписи“, низ чии ликови се чувствува топотот и растежот, славата и пропаѓањето на аџеилуците со нивниот последен изданок Решад, чија старечка физиономија соодветствува на „Болниот од Босфор“ - отоманското царство во распаѓање...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во оваа синагога сѐ е упростено, нема раскоши, нема блескави слики, релјефи, куполи.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Сум влегла среде раскош што не ми прилега.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Присутните во свечени тоалети, огромните кристални лустери, спојот на раскошот и носталгијата ѝ заличува на телевизиските преноси на Новогодишниот концерт во Виена.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Тврдите ѕидови на нејзиното заробеништво беа омекнати од раскошот на грижливо одбраните дребулии чијашто убавина тлее и догорува во бавната тишина на здодевноста.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Полека, со уживање, градот му се препушти на раскошот на умирањето.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Раскошот на тркалцата од чад, сите тие метафори, додека блескаат крлуштите под камењата, или плутаат мртвите надуени риби затоа што се прејале со малите.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Ја мрази својата околина, буката, раскошот, самозадоволноста.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Скот: Себеси да си дозволиме раскош на кукавичлакот.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Средоземното Море овде ни се предава со сите нијанси на својата сина раскош.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Во тренд се новите медиуми, новите технологии, новите и побрзи методи на пренос на информации, демократизација на технолошкиот раскош, диверсификација на пристапите кон дигиталните мрежи, стандардизација на форматот на податоците, умножување на умрежените односи - во тренд е тие предности да го помагаат спроведувањето на новата ера обележана со поголема приватна слобода, зголемена интерперсонална комуникација, ублажен товар да се репрезентира, нови перспективи за проблемот на телото, како и поголем избор за потрошувачкото општество, можности за слободно изразување без исклучоци, а над сè, тие ни овозможуваат брзина.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Италијански култ: култот на сценската глетка. Американски култ: култот на беспризорноста. Раскош на смислата наспроти пустините од безначајности. ***
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Го знаев тоа, и самиот сум го осетил, дека онаа светлина и свечена големина и раскош на сликите што се запаметиле од детството или од младоста, не соодветствува на стварноста во која сѐ е со неизбежната и единствената можна мерка.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
- Александар: Но, почитуван татко, јас не сакам кралство кое носи богатства и раскоши, туку кралство што ќе ми донесе: борби и војни и дела полни со слава и чест!
„Еп на Александар Македонски“
од Радојка Трајанова
(2006)
- Филип: Јас како крал сум моќен, доволно силен и добар оратор, но сепак би сакал да ме надминеш, да стасаш до поголемо богатство и раскош!
„Еп на Александар Македонски“
од Радојка Трајанова
(2006)
