раскопан (прид.)
Раскопани, буѓосани со обрачи 'ргосани, по темни изби мемливи ријат ги црвци смрдливи.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Сега беа дојдени и гробот беше единственото нешто, што се црнееше со раскопаната расквасена земја во таа бескрајна белина наоколу, во тие снегови, во таа загиначка.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ние само се опуливме кон тоа дупката, кон раскопаното и после нагоре кон небото.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Врвам така низ буките, засмрдени од барут и од раскопана земја.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Со раскопаните гробови и откорнатите дрвја, старите гробишта прилегаа на провалена кртечина од која во бегство е собрано и последното ковче.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
И така, откако ги погодив сите раскопани сегменти на асфалтот (бидејќи, знаете во Скопје не се градеше волку ни после земјотресот, и нееее, не ми беше намерата со ова да го пофалам сегашниот градоначалник), по синдромот на Кнез Мишкин, кога пазите нешто да не нацапате, неизбежно го нацапувате, или да ја преформулирам реченицава за да звучи пооптимистички: ... и така, испречувајќи им се на патот на неколку веќепостоечки вирчиња со вода или можеби беше масло од автомобили, не знам, кои одамна си беа заземале место на паркингот пред канцеларијата, конечно, стигнав на работа.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Ја мразев мојата улица, раскопана, каллива и полна со дупки.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Се гледа раскопана и испревртена земја и дробен камен.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Неговите очи ја разгледуваа раскопаната земја и застанаа да се одмораат на подножјето на кулата за екранот, каде што брат му Френк и тројца од луѓето на Ангелоти лежеа на бетонските блок-темели.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Крнтијата тропаше над раскопаното поле и застана блиску до камионетот.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Пред три дена оваа угорнина не беше вака раскопана и осакатена.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
