расклопува несв.
расклопување ср.

расклопува (несв.)

Тишината и празнината конечно се вратија. Исчезна и последната долга и ниска кола со покрив што се расклопува.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И на ова место таа се штрекнува од премреноста, ги расклопува рацете од пред лицето и открива многу очи околу себе што се чудат зошто толку долго останала пред Богородица.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Светлосна промена. Се расклопуваат ѕидовите од собата. Во длабината безвучна експлозија.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ако ја праша колкупати го има расклопувано оној кревет до комодата? и дали на него се имаат грвалаено? и по колку пати на ден?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)